بشر همیشه با قصه سرو کار دارد و آن را کلید گنجینه رازها و رمزهای کهن میداند و با شنیدن قصههای آموزنده، از سرگذشت تلخ و شیرین نیاکان و همنوعان خویش با خبر میشود.
قصهها و داستانها با مضامین متفاوت میتوانند به عنوان ابزار آموزشی یا وسیلهای برای انتقال مفاهیم برای مقاصد مختلف مورد استفاده قرار بگیرد. که گاه در جهت مصالح یک جامعه و حتی گاهی در جهت شستوشوی مغزی افراد و مقاصد شوم، استفاده میشود، در چنین شرایطی منتقدان و روشنفکران میتوانند نقش مؤثری در نگهداری آداب و سنن درست یک جامعه داشته باشند. ایجاد آگاهی و نشر دانش و بیان واقعیتهای تاریخی، میتواند وسیله خوبی در جهت جلوگیری از سوءاستفادهها باشد، آموزش همگانی، برای جامعه، بخصوص افراد عامی، که سروکاری با مطالعه ندارند، در جهت حفظ آداب و سنن و فرهنگ جامعه موثر بوده و خواهد بود. خواندن تاریخ، درسهای زیادی به ما میدهد تا اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم، و ناآگاهی از تاریخ گذشته مرز و بوم ما باعث میشود زمینه برای سوءاستفاده دشمنان این آب و خاک باز بماند. در چنین شرایطی نقل داستانهای کهن با شیوههای جذاب، میتواند تأثیر بسزایی در آگاهی آحاد جامعه داشته باشد. قصهگویان، با نقل داستانهایی با شیوه تأثیرگذار میتوانند افراد عادی یک جامعه را که از مطالعه دور هستند از تاریخ خود مطلع سازند. و آنها را از دام تفرقهاندازان و فرصتطلبانی که با قلم شیوای خود، مغزهای ناآزموده را شیفته خود میکنند و به عنوان ابزاری از آنها استفاده میشود، میرهاند.
در اصل، قصهگویی و آئینها و سنتها مکمل یکدیگر هستند، در آئینهای ما قصهگویی جایگاه خاصی دارد و قصهگویی در نگهداری و حفظ این آئینها و خردهفرهنگها نقش بسزایی داشته و خواهند داشت. در این کتاب جایگاه و اهمیت قصه گویی در سنتها و آئین های فرهنگی، تاریخی و بومی محلی مورد بررسی قرارگرفته است.