پرسش اصلی فلسفی کواین (که موضوع کتاب حاضر نیز هست) با توجه به مبادی فلسفیاش یعنی طبیعتگرایی، تجربهگرایی و فیزیکالیسم مطرح میشود. پرسش اصلی این است: «چطور ما، اهالی فیزیکی جهان فیزیکی، میتوانیم نظریة علمی خود در باب کل جهان را از تماس اندک خود با این جهان برآوریم؟ ـ یعنی تنها از تأثیر شعاعهای نور و ذرات بر سطوح بدنهایمان». این پرسش در واقع به رابطة میان جهان و زبان معطوف است. طرح کواین این است که شکلگیری زبانِشناختی را مطابق با اصول طبیعتگرایانه و علمیاش توضیح دهد. و در همین راستا است که کواین از شناختشناسی سنتی فاصله میگیرد. او برای توضیح ظهور شناخت ما در قالبی زبانی به پایگاهی محکمتر از روش علمی متکی نمیشود، بلکه وجود چنین پایگاه محکمتری را انکار میکند. اندیشه گسترده و نظام مند کواین عناوین مهم دیگری نظیر تعیّن ناقص، عدم تعیّن ترجمه و نسبیت هستیشناختی و... را نیز دربر میگیرد، و در کتاب حاضر چگونگی پیوند یافتن این مفاهیم به اصول فلسفه کواین و نقش آنها در ساختار فلسفی با دقت تشریح شده است.