معرفی کتاب‌های سهراب سپهری
نویسنده
سهراب سپهری، شاعر مشهور و نام‌آشنای اهل کاشان که پیشه‌اش نقاشی و شاعری بود. او در 14 روز از ماه مهر به سال 1307 در قم چشم به جهان گشود. در پی قد قامت موج درباره‌ی روز تولد خود چنین می‌گوید که مادرم می‌داند من روز چهاردهم مهر به دنیا آمدهام، درست سر ساعت 12. پدر و مادر او هر دو با فضای شعر و ادب آشنا بودند و به همین علت، او از کودکی توانست نخستین جرقه‌های سرودن شعر را در ذهنش بپرورد.
سهراب سپهری تمام دوران مدرسه‌ی خود را از دبستان تا دبیرستان در کاشان گذراند و پس‌از آن وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. او با این‌که بارها به استخدام سازمان‌های دولتی درآمد از جمله شرکت نفت، اداره‌ی فرهنگ کاشان و اداره‌ی هنرهای زیبا اما در نهایت پرونده‌ی کار در دنیای سازمانی را بست و با آن خداحافظی کرد.
او در سال 1332 از دانشکده‌ی هنرهای زیبا دانش‌آموخته شد و پس از آن قدم به دنیای نقاشی گذاشت. نمایشگاه‌ها و گالری‌های بسیاری را از نظر گذراند و در همین حین مجموعه‌ی شعرهای خود را نیز منتشر می‌کرد. اولین مجموعه شعر او در سال به‌نام مرگ رنگ در سال 1330 و دومین دفتر شعری‌اش، زندگی خواب‌ها پس از فارغ‌التحصیلی‌اش منتشر شد.
علاقه‌ی سهراب سپهری به هنر در نقاشی خلاصه نمی‌شد. او دنیای هنر را با رفتن به کشورهای شرق آسیا پیگیری کرد. در ژاپن حکاکی روی چوب را یاد گرفت و در چین نیز به یادگیری زبان چینی پرداخت. پس از مدتی از سرزمین‌های شرقی راه غرب را در پیش گرفت و به فرانسه، لندن، یونان و آمریکا رفت.
او مجموع یافته‌ها و دیده‌هایش از سفر به شرق و غرب جهان را در شعرها و نقاشی‌هایش بازتاب داد. اشعار سهراب سرشار از مفاهیم فلسفی و آیینه‌ای تمام‌نما از تفکرات او درباره‌ی جهان است. آنچه که سهراب از هند، افغانستان، ژاپن، چین و شرق دیده، نمود روشن و مستقیمی در شعرهایش پیدا کرده است. سال 1358 زمانی بود که سهراب متوجه بیماری خود، یعنی سرطان خون شد. با وجود مراجعه‌ی وی به انگلستان، امیدی به بهبودی پیدا نشد. به‌طوری که وی اردیبهشت سال 1359 بر اثر این بیماری از دنیا رفت.
معرفی آثار سهراب سپهری
سهراب سپهری از کودکی در دنیای شعر و نقاشی خیال می‌پروراند. اشعار سهراب را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد. دسته‌ی اول را می‌توان مجموعه‌ای دانست در قالب مثنوی که با نام در کنار چمن یا آرامگاه عشق در سال 1326 به چاپ رسیده‌اند. این مجموعه نخستین سروده‌های سهراب به حساب می‌آیند که در دوران کودکی و نوجوانی، آن‌ها را سروده است و در آن‌ها می‌توان دیدگاه شاعر جوان را درباره‌ی عشق، یاس، جوانی، امید به آینده و زیبایی‌های طبیعت را به‌طرز مشهودی دید.
دسته‌ی دوم مهم‌ترین اشعار و سروده‌هایش هستند که در قالب نیمایی و چهارپاره سروده شده‌اند. این دسته شامل هشت دفتر شعر است که سهراب از سال 1330 سرودن آن‌ها را شروع کرد. در سال 1330 که در دانشکده‌ی هنرهای زیبا دومین سال تحصیلش را می‌گذراند، نخستین دفتر شعرش یعنی مرگ رنگ را به انتشار رساند.
پس از این زندگی خواب‌ها، آوار آفتاب، شرق اندوه، حجم سبز، مسافر، صدای پای آب و ما هیچ ما نگاه را منتشر کرد. مجموعه‌ی این اشعار در کتابی تحت‌عنوان هشت کتاب به انتشار رسیده است. تمام این اشعار در قالب نیمایی هستند و بازتابی از اندیشه‌ی سهراب، سفرهایش به کشورهای مختلف و احساس تعلقش به کاشان به شمار می‌روند.
افزون‌بر این موارد، سهراب سپهری در ترجمه‌ی برخی از کتاب‌ها به زبان چینی و ژاپنی دستی بر قلم داشته است. بر همین اساس می‌توان به کتاب نمایش در ژاپن اشاره کرد که همراه با داریوش آشوری و بهرام بیضایی آن را ترجمه و تدوین کرده‌اند. از این شاعر نیمایی همچنین مجموعه‌ای از اشعار و یادداشت‌‌هایی به چاپ رسیده است که در دوران حیات وی منتشر نشده‌اند. بعدها خواهرش، پری‌دخت سپهری، این مجموعه را باعنوان هنوزم در سفر به انتشار رساند.
