محیطزیست و حفظ آن در دنیای امروز به یکی از مهمترین دغدغه کشورها و دولتمردان آنها تبدیل شده ولی در کشور عزیزمان ایران آنچنان که شایسته است مورد توجه قرار نگرفته و متناسب با برنامههای توسعه ملی در کشور به آن پرداخته نشده است. نتیجه این بیتوجهی به صورت فجایع زیستمحیطی چون خشکشدن یا در مرز خطر بودن بسیاری از دریاچههای آب شیرین و شور، تولید روز افزون پسماندهای شهری و صنعتی، فرونشست تعداد زیادی از دشتها، آلودهشدن آبهای زیرزمینی و سطحی، منقرض شدن گونههای جانوری و گیاهی و موارد بسیاری از این دست قابل مشاهده است که اگر دولتمردان و متخصصان برای رفع آن راهکارهای کوتاهمدت و درازمدت را اتخاذ و اجرایی نکنند، آینده بسیار مبهمی از نظر جنبههای مختلف زیستمحیطی در پیشرویمان خواهد بود که اغلب غیر قابل جبران است. برای مثال فقط تصور کنید که اگر با طوفانی شدید بر روی دریاچه خشکشده ارومیه، به جای بادهای موسمی، طوفانی از ریزگردهای همراه با نمک در آسمان شهرها و کلانشهرها به پرواز درآیند، چه اتفاقی خواهد افتاد! بنابراین جلوگیری از افزایش این مشکلات عزم و اراده ملی را میطلبد.
در این بین یکی از مهمترین عوامل حفظ محیطزیست را میتوان فرهنگسازی در بین اقشار مختلف مردم از کودک تا بزرگسال دانست. به عبارت دیگر ایجاد آگاهی، انگیزه و شور و نشاط ملی در مردم میتواند نقش بهسزایی در این زمینه داشته باشد. استفاده از رسانهها از جمله رادیو، تلویزیون، روزنامه و مجلات بهترین راهکار برای ایجاد فرهنگ مصرف و همچنین فرهنگ زیستمحیطی میباشد.