چوب و نیزهای اغلب با سری دو شاخه که آن را پیشاپیش موکب پادشاهان و برخی از امرا و حکمرانان و نیز حرم آنها حمل میکردند تا مردم با دیدن آن، خود را از مسیر عبور آنها به کناری کشند. افرادی که این نیزهها را بر دوش میکشیدند و با صدای بلند، مردم را از آمدن موکب آگاه میکردند، نیز «دورباش» خوانده میشدند. وظایف این دورباشها، شبیه چاووشان و گاه چماقدارها (در دوره ممالیک مصر) بود و بههمیندلیل در بسیاری از متون فارسی، دورباش و چاووش معادل هم آمدهاست.
بهنظر میرسد حرکت دورباشها، پیشاپیش موکب سلاطین، آیینی کهن و احتمالاً اقتباس از یک سنّت ساسانی باشد.