درباره بازی های آموزشی برای انتقال مضامین دینی جلد 1
قدرتِ تأثیر بسیار زیاد بازیها در درگیر کردن توجه، نیازی به اثبات ندارد. ما وقت زیادی را برای تماشا کردن یا انجام دادن بازی صرف میکنیم و هر روز چنان در بازیها غرق میشویم که حتی به فراوانی آنها توجهی نمیکنیم. اصول اساسی روانشناسی به ما میگوید که هر کاری که افراد در مواقع بیشتری انجام دهند، محرک و برانگیزاننده است. علت این امر آن است که چیزی پاداشدهنده در بازی وجود دارد که بسیار قوی است. به نظر نمیرسد این چیز برنده شدن باشد، وگرنه مردم وارد بازیهای پیچیده و دشوار نمیشدند. در واقع، بازیها جالب و سرگرمکننده هستند و همینها انگیزه ایجاد میکنند. مردم به اندازهی خوراک و مسکن در جستوجوی سرگرمی هستند. ما کارهای جالب و سرگرمکننده را بارها و بارها انجام میدهیم، فقط به این دلیل که آن را تجربه کنیم. کاری که جالب نباشد، کنار گذاشته میشود. واقعیت این است که بیشتر مردم با اشتیاق در کارهای مشکل و حتی پرزحمت درگیر میشوند؛ به شرط آنکه این کارها در متن یک بازی باشد. با این توضیحات، کاملاً منطقی است که دانش و مهارتهایی را که میخواهیم در مدرسه آموزش دهیم، در قالب سرگرمی بریزیم و به این صورت، از قدرت بازیها برای یادگیری استفاده کنیم (لودویگ و اسوان، ۲۰۰۷: xi). در واقع بازی به خودی خود ماهیت آموزشی دارد، به شرط آنکه جالب و خشنودکننده باشد. وقتی سرگرمکنندگی در بازی جاری باشد، یادگیری اتفاق میافتد.
این کتاب شامل حدود ۲۰ بازی آموزشی برای پرورش دینی کودکان است. در این رابطه باید توجه داشت که در بسیاری از موارد، عدم موفقیت در تربیت دینی کودکان، ناشی از نقص در برنامهها است. ارائهی معارف دینی در سطحی که با فهم کودکان متناسب نیست و نیز آموزش این مفاهیم با روشهای قالبی، تکراری و خستهکننده، میتواند عاملی عمده در خستگی و دلزدگی آنان از معارف دینی و حتی اصل اسلام شود، اما استفاده از بازی و سرگرمیهای جذاب در تربیت دینی، علاوه بر تسهیل آموزش، باعث ایجاد هیجانات مثبت در کودکان میشود و به احتمال زیاد آنها را به آنچه در فضایی شاد و مطلوب آموختهاند دلبسته و ملزم میکند.