کتاب تاروت، سفری با کهن الگوها سالی نیکولز نشر هیرمند

تاروت مجموعه کارت‌هایی اسرارآمیز با ریشه و خاستگاهی نامعلوم است. این کارت‌ها با دست‌کم شش قرن عمر، جد کارت‌های بازی فعلی هستند. نسل به نسل، چهره‌های این کارت‌ها به شکل‌های مختلف ترسیم شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد نیروی حیاتی و خرد موجود در تاروت، نیرویی باستانی است که با وجود رواج کارت‌های بازی امروزی ما، هنوز بازنشسته نشده است. در اروپای مرکزی، کارت‌های عجیب تاروت دائماً برای بازی و پیشگویی آینده به کار رفته‌اند. حالا، در آمریکا نیز تاروت ناگهان وارد آگاهی جمعی شده است. مثل صورت‌های معمایی که ناگهان در خواب‌های ما ظاهر می‌شوند، شخصیت‌های تاروت نیز انگار ناگهان از جعبه بیرون پریده‌اند تا توجه ما را به خود جلب کنند. معمولاً چنین ظهور نمایشی وقتی رخ می‌دهد که بخش‌های نادیده‌مانده‌ی‌ درون بخواهند خود را به ما نشان دهند و به رسمیت شناخته شوند. شکی نیست که شخصیت‌های تاروت نیز مثل شخصیت‌های خواب‌های ما سرزده و ناخوانده ظاهر می‌شوند و ثبات ما را بر هم می‌زنند تا پیغامی مهم به ما برسانند؛ اما انسان امروز چنان گرفتار فرهنگ کلامی و شفاهی است که نمی‌تواند زبان تصویری تاروت را درک کند. فصل‌های بعد درباره‌ی روش‌های کشف راز این شخصیت‌ها و شیوه‌ی درک آنان توضیح می‌دهد. سفر از میان کارت‌های تاروت، در واقع سفری به اعماق درون است. هرآنچه در طول این سفر ببینیم، بخشی از ژرف‌ترین و متعالی‌ترین خویشتن درونی‌مان است. کارت‌های تاروت در زمانی به وجود آمدند که راز، شگفتی و هر چیز عجیب و غریبی بیش از امروز واقعی و منطقی به نظر می‌رسید، به همین دلیل امروز این کارت‌ها می‌توانند همچون پلی استوار باشند که ما را به خرد باستانی و درونی‌مان می‌رسانند. و این خرد نوین همان چیزی است که دوره‌ی ما به آن بسیار نیاز دارد، خرد حل مشکلات شخضی‌مان و خرد کشف پاسخ‌های خلاق برای پرسش‌هایی که جهان مطرح می‌کند. کارت‌های تاروت هم مثل کارت‌های بازی امروزی چهار خال و هر خال ده شماره دارد. خال‌ها چوبدست، جام، شمشیر و سکه نام دارند. هر خال علاوه بر کارت‌های یک تا ده خود، چهار کارت فرمانروایی با نام‌های فرمانروا، ملکه، سرباز و سلحشور دارد. تصویر شوالیه‌ی بی پروا نشسته بر پشت اسبی راهوار، به شکلی اسرارآمیز از کارت‌های بازی امروزی حذف شده است. در کارت‌های اتریشی که طراحی آن متعلق به دوره‌ی انتقال است، یعنی دوره ای که از نظر تاریخی مابین دوره‌ی کارت‌های اصلی و کارت‌های امروزی قرار می‌گیرد، می‌توان این سلحشور خوش‌قیافه‌ را دید (تصویر۱) که با وجود تغییر خال سکه به خشت همچنان سرزنده و پرقدرت بر پشت اسب خود نشسته است. حذف این نماد ِعزم جزم، آراستگی و شهامت، از کارت‌های امروزی می‌تواند به فقدان این خصوصیات در روان‌شناسی امروزی ما اشاره داشته باشد. سلحشور اهمیت دارد زیرا بدون شجاعت و روح جست‌وجوگر وی سفر ما به نتیجه نمی‌رسد. کارت‌های دیگری نیز از کارت‌های بازی امروزی حذف شده‌اند که به اندازه‌ی سلحشور اهمیت دارند و حذف آنان نیز عجیب و مرموز است. این کارت‌های بیست و دوگانه از کارت‌های اصلی تاروت، راهنمایان مهم سفر ما هستند. بیست و دو کارت مصور که به هیچ‌کدام از چهار خال کارت‌های امروزی تعلق ندارند و نام‌شان کنجکاوی بر می‌انگیزد (کیمیاگر، سلطان‌بانو، عاشق، عدالت، مرد آویخته، ماه و غیره) و هر کدام نیز شماره‌ای برای خود دارند. وقتی این کارت‌ها را به ترتیب بچینید انگار داستانی مصور برای شما تعریف می‌کنند. این کتاب به این بیست و دو کارت می‌پردازد و سعی می‌کند پرده از راز داستان آنان بردارد.