سمفونی مشروطه، تاریخ رویاها و آمال های مردمی است که ایران را برای ایرانیان می خواستند. در برابر هرگونه فساد داخلی و تحکم خارجی ایستادند و تن به ذلت ندادند. شیخ محمد اسماعیل محلاتی، حاجی میرزا نصرالله ملک المتکلمین، سید جمال الدین واعظ و میرزا جهانگیرخان صور اسرافیل در این سمفونی حضور دارند و چند فرهنگ گرایان تاریخ مشروطه اند. کسانی که سیاست را نه به معنای اعمال نفوذ، تنبیه، سانسور، مجازات، که به معنای آزادی، حریت، عدالت، مساوات و توزیع نیازمندی های لازم برای زندگی خوب می دیدند. از این رو، زبان آنها، زبان فراموش شده ای است که در برابر زبان حاکم، خصوصا در قضیه باغشاه؛ به محاق رفت. در واقعه حادثه باغشاه، نقطه عطفی برای ایجاد انحراف در حرکت های اجتماع گرایانه و عدالت خواهانه در اجتماع متکثر ایرانی در آن دوران است...