طراحی فضاهای خاص آموزش عالی در کشور کمتر مورد توجه قرار دارد. استفاده از درسآموختههای مناسب در این زمینه یکی از راهکارهای قابل توصیه برای بهبود فضاهای آموزشی در کشور است. سرمایه گذاری در این زمینه می تواند بازده مناسبی از جهات متفاوت داشته باشد. مهمترین وجه آن را می توان علاقه و افزایش خلاقیت افراد جامعه دانست که همگی به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم با دانشگاهیان و افراد دارای مدارج علمی مختلف در تماس هستند. زمانی که کیفیت یادگیری و قابلیت درک و تعمیم موضوعات تخصصی بین دانشجویان افزایش یابد امکان بهبود شرایط درک و شناخت محیط و زندگی با کیفیت بالاتر برای مردم جامعه فراهم خواهد شد. تمامی آنچه در دانشگاهها آموخته می شود به جامعه وارد شده و از این طریق کیفیتهای خاصی برای فضای جمعی به همراه دارد. در این کتاب با بررسی همه جنبه های طراحی فضاهای آموزشی با تاکید بر فضاهای آموزش عالی، سعی در شناسایی الزامات و تعیین چارچوبهای طراحی مناسب در این زمینه داریم.