چشماندازهای توسعه در کشورهای مختلف، بیانکننده نیات و آمال حاکمیتها در مسیر تعالی و پیشرفت به منظور دستیابی به اقتدار ملی و توسعه پایدار است. استفاده از رویکردهای موفق و روندهای جهانی در کنار یادگیری از تجربیات قبلی سایر کشورها، صرفهجویی در هزینه، زمان و منابع (و نهایتاً همافزایی) را برای ملتها و نسلها به ارمغان میآورد.
یکی از بارزترین روندهای اخیر در توسعه، احیای صنعتی است. احیای صنعتی مجموعه فعالیتهایی است که فرآیندهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در سازماندهی مجدد منابع را با هدف نوسازی و بهسازی صنایع استقرار میبخشد. احیای صنعتی پشتیبانیکننده توسعه پایدار در زمینههای حفاظت از محیط زیست، رشد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی است. از این رو ایجاد و شکلگیری سیستمهای احیای صنعتی در مسیر توسعه، اهمیت چشمگیری در تحقق چشمانداز ایفا مینماید. شبکههای تعاملی زمینهای جدید در کمک به تعاملات، همکاری در دستیابی به اهداف احیای صنعتی و فراهمسازی نوآوری مشارکتی را معرفی مینماید.
در این راستا گامی در بومیسازی این مفاهیم در تحقق چشمانداز ایران ۱۴۰۴ برداشتهایم، تا با مطالعه پیشینه تحقیق و نظرسنجی از خبرگان صنایع کلان کشور، معیارهای تأثیرگذار پژوهش پیش رو را شناسایی کرده و به کمک روش تلفیقی ANP و DEMATEL، مهمترین عوامل را اولویتدهی و انتخاب کنیم. بر این اساس "تمرکز بر محصولات خدمات- افزون"، "تمرکز بر تأمین و طراحی خدمات" و "توجه به پایداری"؛ به ترتیب از اوزان بالاتری در تحقق استراتژیهای هدف و در رأس آن تحقق جایگاه اول "علمی- فناوری" داشته است.