کتاب تولد یک شهر

فضای علمی و آکادمیک سرزمین ما، این روزها، بیش از هرچیز از رواج نگاه کمی به علم و دانش و مدرک­گرایی حکایت دارد.فرایندی که عرصه­های بسیار حساس و سرنوشت­سازی مانند معماری و شهرسازی را نیز بی­نصیب نگذاشته و در گردابی هایل فرو برده است. نگاه عمیق و عمل­گرا در این حوزه­ها بسیار کمرنگ شده و فاصله قابل توجهی میان فضای دانشگاهی و آنچه در متن جامعه کنونی ایران می­گذرد، ایجاد شده­است. شهرهای ما در آسیب­های جدی کالبدی و فرهنگی،اجتماعی دست و پا می­زنند و متاسفانه از میزان قابل توجه نیروی انسانی و ظرفیت معنوی در فضاهای دانشگاهی و این همه سمینار و همایش علمی­پژوهشی،چنانکه باید برای ساختن شهر بهره­برداری نمی­شود. حال آنکه اوضاع کنونی، چندان دورنمای مطلوبی را ترسیم نمی­کند و برای صورت پذیرفتن ایده­ها و تحقیقات دانشگاهی، در شهرهای آینده، باید نگاه دانشگاهیان را بیش از پیش به شرایط کنونی معماری و شهرسازی معطوف نمود و افزون بر این، با تقویت این نگاه، انگیزه و همت مسوولان و مدیران شهری را به استفاده بیشتر از متخصصان و دستاوردهای آنان، افزایش داد.