این کتاب تاریخچه و گزارشی است به قلم دزموند توتو رئیس کمیسیون حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی، که پس از سقوط نظام آپارتاید تشکیل شد. کمیسیون حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی، اتفاقی مهم در جامعة جهانی بود. هرگز تصور نمیشد که در کشوری، حرکت از استبداد به دموکراسی تنها با توضیح درد و رنج قربانیان یک حکومت استبدادی و اعطای بخشش به مجریان آن ظلمها میسر شود.
دزموند توتو در سال ۱۹۸۴ جایزة صلح نوبل را دریافت کرد. او در سال ۱۹۹۶ به عنوان اسقف اعظم کیپتاون آفریقای جنوبی بازنشسته شد و در سالهای اخیر به عنوان خطیب به کشورهای مختلف دعوت شده است.
توتو کسی است که نلسون ماندلا، رئیسجمهوری فقید آفریقای جنوبی، او را به عنوان رئیس کمیسیون حقیقت و آشتی برگزید. وی در این کتاب، آگاهی عمیق خود را در گذر از این تجربة سخت و دردناک به تصویر کشیده است.
نویسنده این بحث را مطرح میکند که آشتی حقیقی میان مردم و حاکمان مستبد، با انکار گذشته به دست نمیآید. توتو که سالها در دوران آپارتاید زندگی کرده است، میگوید که چگونه با صبر و صداقت میتوان دنیایی جدید و انسانیتر ساخت.
نلسون ماندلا در همین باره گفته است: «کمیسیون حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی نوری بود که بر زندگی همة ما تابیده شد… در طول برگزاری جلسات دادگاههای عمومی این کمیسیون، دزموند توتو همة دردهای مشترک، افسوسها، امیدها و اعتماد و باور ما را به آینده، به نمایش گذاشت. «