کتاب رهایی از استرس نشر انتشارات صابرین

بخشی از استرسی که کودکان تجربه می‌کنند، حاکی از روند طبیعی رشد است. آن‌ها هر روز با اتفاقات تازه‌ای مواجه می‌شوند و از ایشان انتظار می‌رود وظایف و اطلاعات جدید را به‌خوبی مدیریت کنند. توجه داشته باشید درصد بالایی از رخدادهای زندگی کودک، یا برای او کاملاً تازه است یا به‌ندرت پیش می‌آید و همین باعث ایجاد اضطراب می‌شود. درهرحال، کودک مانند بزرگسالان تجربه و آموختۀ قبلی برای رویارویی با این اتفاقات را ندارد. بخش دیگری از استرس کودکان امروزی مربوط به مسائل فرهنگی است. در جامعه و زندگی اجتماعی، ما فشار زیادی به کودک وارد می‌کنیم تا او را در مسیری قرار دهیم که تصور می‌کنیم به نفع اوست. ما نمی‌خواهیم فرزندمان از هیچ کلاس ورزشی، اردوی آموزشی یا رویداد فرهنگی عقب بماند. ما باور داریم پیش‌از آنکه کودک بتواند نسبت به خودش حس خوبی داشته باشد، باید در تمام زمینه‌ها بهترین باشد. اما واقعیت این است کودک برای آنکه زندگی شاد، سالم و موفقی داشته باشد، لازم نیست در همۀ درس‌ها نمرۀ عالی بگیرد، قهرمان ورزشی بشود، نقش اول تئاتر مدرسه را بگیرد، یا مرتب‌ترین اتاق را در میان دوستانش داشته باشد. یکی از روش‌های کم کردن استرس کودکان، این است که آن‌ها را به دیدن جنبه‌های مثبت زندگی‌شان تشویق کنیم و از تلاش‌ها و موفقیت‌های آن‌ها خوشحال شویم؛ حتی اگر بسیار کوچک باشند. بزرگ‌ترها می‌توانند به کودکان کمک کنند در هر کاری که انجام می‌دهند، آرزوی پیشرفت و بهتر شدن را در ذهن‌شان پرورش دهند. البته این کشش و آرزو باید با علم به این موضوع باشد که حتی اگر نتوانند آن کار را بی‌عیب‌ونقص انجام بدهند، دنیا به آخر نمی‌رسد. استرس، احساس «زیرفشار بودن» از نظر فکری و ذهنی است. وقتی‌که یک قابلمۀ آب‌ روی اجاق می‌جوشد، قابلمه از فشار آبِ درحال جوشیدن می‌لرزد و صدای به‌هم خوردن درپوش آن را می‌شنویم. هم بزرگسال‌ها و هم بچه‌ها ممکن است این حس «فشار درونی» را تجربه کنند. استرس معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که چندین اتفاق باهم رخ بدهند ـ مثلاً چیزهای بسیاری در یک زمان عوض شوند... یا صداهای زیاد و مختلفی باهم به گوش برسد... یا دعوا و بحث پیش بیاید... یا کارهای انجام‌نشده و تکالیف زیادی باقی مانده باشد.