کتاب خانواده مهم‌تر است
راهنمای کودک برای اینکه بداند، خانواده از هر جمعی با ارزش‌تر است

این قرن از همان ابتدا نشان داد که پرچالش ترین دوره در تاریخ بشر است. اجتماعات واقعی و مجازی در زمینه های مختلف با سرعت نور در سراسر جهان تشکیل می شوند و هر روز ما را با اخبار و اتفاقات مختلف هیجان زده یا هراسان می کنند. امروز بیش از هر زمان دیگری، اهمیت ساختار و چارچوب خانواده برای تربیت شایسته کودک و شکل دهی مناسب به آینده او مشهود است.
خانواده می تواند مامن و محلی برای پرورش، ایجاد اعتمادبه نفس و رشد شخصیت باشد؛ همچنین می تواند به کودک محبت، صداقت و سخاوت را بیاموزد. درحقیقت مهم ترین خمیرمایه ای که کودک برای یک زندگی موفق و شاد به آن نیاز دارد، از درون یک خانواده سالم و استوار تامین می شود.
خانواده باید تلاش کند راه های ارتباط موثر با فرزندان را در هر سن و دوره ای حفظ کند. بسیاری از والدین از اهمیت ارتباط والد با فرزند آگاهند ـ این ارتباط راهی غریزی برای انتقال دانسته ها، ارزش ها، هنجارها و عشق والدین به فرزند است ـ پس بسیار حیاتی است که اهمیت و جایگاه ارتباط فرزند با والد را هم بشناسیم و درک کنیم.کودکان نیاز دارند شنیده و درک شوند.
دورهمی های خانوادگی مانند زمانی که برای صرف صبحانه یا شام همه دور میز یا سفره جمع می شویم فرصت مغتنمی برای مستحکم تر و شادتر کردن پایه های خانواده است. گفت وگو هنگام وعده صبحانه، باعث می شود اعضای خانواده روز را با حس وحال بهتری آغاز کنند. وعده شام یا عصرانه هم، زمان مناسبی برای صحبت درباره اتفاقات روز، به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات، تفریح کردن و خندیدن است. تمام زمان های دیگری که اعضای خانواده دورهم جمع می شوند نیز، برای تقویت شالوده آن بسیار باارزش و مهم است. مثل مسافرت ها، پیک نیک ها، جشن ها و...
«حفظ ارزش و اهمیت خانواده» گرچه مفهومی به ظاهر ساده است، اما می تواند در هیاهو و جذابیت های زندگی امروزی محو و کمرنگ شود. این کتاب از یکایک افراد درخواست می کند به نفع کل خانواده و برای تقویت اساس آن، ازخودگذشتگی های کوچکی بکنند.
مهم ترین اصل برای حفظ مقام و اهمیت خانواده خودتان این است که بدانید دو موضوع پیشِ رو دارید: خود و فرزندانتان. این کتاب را به اتفاقِ هم بخوانید تا بتوانید روش ها و ایده های مختلفی برای مراقبت از جایگاه خانواده یاد بگیرید.

ـ جِی. اس. جکسون

خانواده گروهی از افراد هستند که با هم زندگی می کنند و یکدیگر را دوست دارند.
اکثر خانواده ها از یک پدر و مادر و یک یا چند فرزند تشکیل شده اند. بعضی خانواده ها ممکن است فقط مادر یا فقط پدرداشته باشند. خانواده هایی هم هستند که پدربزرگ و مادربزرگ یا یکی دیگر از اقوام هم با آن ها زندگی می کنند.
بعضی خانواده ها کمی متفاوت تر هستند. زمانی که مادری از یک خانواده که همسرش را از دست داده است و با او زندگی نمی کند با پدری از خانواده دیگر که او هم همسرش را از دست داده است ازدواج می کند، یک خانواده جدید و مشترک درست می شود.

در خانواده های قوی و سالم، بزرگ ترها و کوچک ترها مراقب هم هستند و به یکدیگر کمک می کنند. آن ها نسبت به هم مهربان، روراست، صمیمی، دست ودل باز و غمخوار هستند.
پدر و مادرها مانند معلم ها به فرزندانشان یاد می دهند چطور کارهای مختلف را انجام بدهند ـ کارهایی مانند دوچرخه سواری، پختن کیک یا تمیز کردن اتاق. آن ها همچنین به بچه ها ارزش های اخلاقی و رفتاری را آموزش می دهند ـ مثل مودب بودن، ارتباط داشتن با بقیه و همدلی با دیگران.
بچه ها هم بعضی چیزها را به پدرومادرها یاد می دهند. آن ها نشان می دهند کودک بودن و کودکی کردن چه حال وهوایی دارد، بچه ها چه احساسی دارند و به چه چیزهایی نیاز پیدا می کنند.

خیلی مهم است که در خانواده، افراد با یکدیگر حرف بزنند و صحبت های بقیه را بشنوند. هر روز با مادر و پدرت حرف بزن و به آن ها بگو در زندگی ات چه می گذرد. از احساساتت به آن ها بگو ـ چه حس های مثبت و چه منفی.
فکر می کنی راهی غیر از صحبت کردن وجود داشته باشد که بتوانی با آن، چیزی را با خانواده ات درمیان بگذاری؟ می توانی با بغل کردن پدرت به او بفهمانی دوستش داری، یا بدون اینکه خواسته باشند خانه را مرتب کنی، یا حتی اتاقت را تمیز و مرتب نگه داری.

«آداب و رسوم» به کارهایی گفته می شود که همیشه انجام می دهید و برای خانواده ات اهمیت بالایی دارند. احتمالاً خانواده ات تعطیلات و جشن ها را به سبک خاصی برگزار می کنند ـ شاید وسایل خانه تان چیدمان متفاوتی داشته باشند، غذاها و طرز آماده کردن آن و حتی هدیه هایی که به یکدیگر می دهید دارای ویژگی های خاص خودتان باشند. این ها آداب و رسوم خانوادگی شما هستند.
مثلاً اگر نژاد خانواده تو یا دوستانت، ترک، کرد، لر، شمالی یا جنوبی باشد، آداب و رسوم تان هم ریشه در همان نژاد و شهر دارد.
البته این رسوم فقط درمورد تعطیلات و جشن ها نیست. هر مناسبت خانوادگی دیگر هم مثل سفر، پارک، سینما یا پیک نیک رفتن می تواند به یک رسم خانوادگی تبدیل بشود.

یکی از مهم ترین آداب و رسوم خانوادگی هر روز اتفاق می افتد ـ زمانی که برای خوردن غذا دور هم جمع می شوید. این زمان فرصت بسیار مناسبی است که با یکدیگر حرف بزنید و از اتفاقاتی که رخ داده است بگویید.
یک پیشنهاد خوب این است که قبل از شروع به خوردن غذا، چند لحظه را به شکرگزاری اختصاص دهید و خداوند را برای خوراکی های خوشمزه و خانواده ای که دارید شکر کنید.
وعده شام زمانی است که همه افراد خانواده می توانند از روزی که پشت سر گذاشته اند، اتفاقاتی که رخ داده و احساساتی که تجربه کرده اند بگویند. تو هم می توانی درباره چیزهایی حرف بزنی که دوست داری و خوشحالت می کنند، یا از اتفاقاتی بگویی که باعث شده اند حس بدی داشته باشی.

بعضی از خانواده ها برای دعا و نیایش به مکان مذهبی می روند. یک جمله قدیمی هست که می گوید: «خانواده هایی که با هم عبادت می کنند، کنار هم باقی می مانند.» ایمان و اعتقاد خانوادگی ریسمان محکمی است که شما را به هم پیوند می دهد.
رفتن به مکان های مذهبی به صورت خانوادگی یک رسم خوب است. در مکان های مذهبی دعا کردن را یاد می گیری و خدا را بیشتر می شناسی. در آنجا باقی افراد «خانواده بزرگ مذهبی» ات را ملاقات می کنی، صحبت ها و سخنرانی های آن ها را می شنوی و در کنارشان دعا می خوانی.

بسیاری از خانواده ها هفته ای یک بار دور هم جمع می شوند که از احوال هم باخبر شده و مشکلات یکدیگر را حل کنند.
بعضی خانواده ها از «چوب نوبت» استفاده می کنند. آن ها یک چوب را انتخاب می کنند و هرکسی که چوب دستش باشد، نوبت و فرصت صحبت کردن دارد. تا زمانی که چوب در دست تو باشد، همه اعضای خانواده باید به تو توجه داشته باشند و حرفت را گوش کنند. این چوب بین همه افراد می چرخد تا زمانی که کسی باقی نماند.
لازم نیست حتماً از چوب استفاده کنید. می توانید هر وسیله دیگری مانند قاشق یا یک توپ را جایگزین چوب کنید. هدف این روش این است که مطمئن شویم تمام افراد خانواده فرصتی برای صحبت کردن پیدا می کنند.

وقتی چند نفر با هم زندگی می کنند، گاهی دعوا و بگومگو هم پیش می آید. اشکالی ندارد که از دست هم عصبانی شوید، اما سعی کنید «منصفانه» دعوا کنید. دعوای منصفانه زمانی است که بدون استفاده از کلمه های ناخوشایند، ناسزا یا توهین کردن به طرف مقابل، به او بگویی که الآن چه احساسی داری.
مثلاً می توانی به خواهرت بگویی: «من از اینکه تو بدون اجازه با اسباب بازی جدید من بازی کردی، خیلی ناراحتم. حالا هم بعضی قطعه های آن گم شده است.» سعی کن همه جمله ها را با «من» شروع کنی. مثلاً «من احساس بدی دارم وقتی...» یا «من خوشم نمی آید که تو...».
به صحبت های طرف مقابل هم گوش بده. سپس سعی کنید راهی پیدا کنید که هردوی شما را خوشحال و راضی کند.

تقریباً همه پدرومادرها گاهی باهم بحث و دعوا می کنند و همه بچه ها این اتفاق را وحشتناک می دانند. پدر و مادرها بزرگ هستند و صدایشان هم بلندتر است.
بهتر است آن ها را تنها بگذارید و اجازه دهید مشکل شان را خودشان حل کنند. خیلی از پدر و مادرها بعد از اینکه دعوا تمام می شود و آشتی می کنند، حتی با هم نزدیک تر و صمیمی تر هم می شوند.
یادت باشد آدم هایی که همدیگر را دوست دارند هم، ممکن است گاهی از دست هم عصبانی شوند. این دعواها مثل تکه ابری می ماند که از جلوی خورشید رد می شود. برای چند لحظه آفتاب کم می شود، اما تو می دانی که خورشید همانجاست و نور آفتاب به زودی برشما می تابد.

سروسامان دادن به خانه و کارهای خانه و خانواده، زمان و تلاش زیادی می خواهد. پدرومادرها در این راه به کمک بچه ها نیاز دارند.
ممکن است بعضی از کارهای روزمره مثل جمع کردن سفره یا آب دادن به گلدان ها وظیفه تو باشد. سعی کن قبل از اینکه پدر و مادرت یادآوری کنند، آن کارها را انجام بدهی.
کارهای بزرگ تر و سنگین تر مثل تمیز کردن حیاط یا شستن پارکینگ زمانی که خانوادگی انجام شوند، تفریح خوبی هستند و زمانی که کار تمام می شود، احساس رضایت و غرور می کنی. وقتی در کارها به همدیگر کمک می کنیم، زودتر انجام می شوند و همه فرصت بیشتری برای تفریح خواهند داشت.

بچه ها معمولاً کلاس های ورزشی و برنامه های تفریحی زیادی دارند. سعی کن زمانی را برای بازی ها و تفریح های خانوادگی خالی نگه داری.
اگر هوا خوب است، می توانید به پارک بروید و آنجا بدمینتون یا والیبال بازی کنید. اگر هوا خوب نیست، می توانید خانوادگی به موزه یا سینما بروید.
یک بازی جالب خانوادگی این است که بعضی شب ها تصور کنید برق رفته است. همه چراغ ها و وسایلی مانند تلویزیون و گوشی های موبایل را خاموش کنید و سعی کنید زیر نور شمع با کتاب خواندن یا بازی هایی مانند دبرنا و ماروپله سرگرم شوید. خیلی بیشتر از چیزی که فکرش را بکنی خوش خواهد گذشت!

خیلی از آدم ها «خانواده های بزرگ تر» هم دارند. این خانواده های بزرگ تر شامل پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، بچه های اقوام، عموها و عمه ها، خاله ها و دایی ها می شوند.
اگر خوش شانس باشی، بعضی از این اقوام نزدیک شما زندگی می کنند و می توانید بیشتر همدیگر را ببینید. اما اگر خانه شان دور است، می توانید برای مناسبت ها و جشن های خانوادگی دور هم جمع بشوید.
زمانی که پیش خویشاوندان هستی، از آن ها بخواه درباره داستان ها و اتفاقات جالب خاندان صحبت کنند. همین داستان هاست که از آدم ها خانواده و خویشاوند می سازد.

همه اعضای خانواده معمولاً بسیار پرکار و پرمشغله هستند. آن ها باید به خیلی چیزها رسیدگی کنند، مانند: شغل، مدرسه، تکالیف، ورزش، درس ها، دوستان و ملاقات ها. در میان این همه وظایف گوناگون، اهمیت دادن به خانواده گاهی سخت می شود.
زمانی را که با خانواده می گذرانیم به قدری مهم است که گاهی لازم است بچه ها و پدر و مادرها، بعضی از کارهای دیگر را کنار بگذارند و فرصتی برای با هم بودن ایجاد کنند. یعنی ممکن است یک بار نتوانی با دوستانت به سینما بروی یا مجبور شوی دوستت را شب دیگری به خانه تان دعوت کنی. شاید لازم باشد پدر و مادرها هم از ورزش یا کلاس شان بگذرند که بتوانند ساعتی را در جمع خانواده باشند.
وقتی از کاری که واقعاً دوست داری انجام بدهی، می گذری که با خانواده ات باشی، نشان می دهی چقدر آن ها را دوست داری و برای خانواده ات ارزش و اهمیت قائل هستی.