سالهای پس از جنگ جهانی دوم یکی از دورههای جهش اقتصادی امریکاست. درحالیکه بیشتر کشورهای اروپایی با ویرانیهای گسترده، اقتصاد ورشکسته، تلفات بسیار، و روانهای زخمیِ جنگ جهانی دست به گربیان بودند، امریکا در آن سوی اقیانوس اطلس با کمترین صدمه از جنگ، طعم رونق اقتصادی سریع حاصل از جنگ را میچشید. با پایان جنگ، سربازهای امریکایی از جبهههای اروپا و شرق آسیا وارد بازار کار و تولید برای بخش عظیمی از دنیای ورشکسته شدند. درآمد حاصل از این جهش اقتصادی امکان سرمایهگذاریهای زیربنایی را در امریکا یکبار دیگر ممکن و توسعهٔ جادهها امکان جابهجایی را در مقیاسهای روزانه آسانتر کرد. بهلطف این رشد اقتصادی، طبقهٔ متوسط بزرگی در حال شکلگیری بود که بهدنبال خود سبک زندگی کاملاً متفاوتی را بههمراه آورد و تصویر جغرافیای شهری امریکا را دگرگون کرد. جمعیت بزرگی از این طبقهٔ متوسط از شهرها بیرون رفتند و سبک زندگی جدید را خلق کردند: «زندگی در حومه». زندگی در حومهٔ شهرها از سالهای ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۰ روند دائماً روبهرشدی را پشت سر گذاشته است؛ بهگونهای که در سال ۲۰۰۰، بیش از ۵۰ درصد جمعیت امریکا ساکن حومهها شدند و عملاً بسیاری از حومههای ایالتها به همدیگر وصل شدهاند.