کتاب در باب دوستی نشر روزگار نو

همان گونه که اراضی غنی و حاصلخیزی داریم که بی‌حاصل رها شده‌اند ‌‌و انواع مختلف علف‌ها‌‌ی هرز در آن‌ها‌‌ روئیده‌اند، ‌که اگر در آن‌ها‌‌ به مقتضای هر زمین به کشت و زرع بپردازیم یقیناً‌ محصولات مفیدی برای‌مان ‌‌به ارمغان خواهند آورد؛ زنان نیز این گونه‌­اند، ‌چرا که توده بی‌شکلی از گوشت تولید می‌کنند که تنها با وجود نطفه مرد است که بارور شده و می‌تواند منجر به ایجاد موجودی کامل - به نام انسان- گردد. ‌همین قاعده در خصوص عقول ما نیز جاری و ساری است. ‌اگر ما آن‌ها‌‌ را با برخی موضوعات خاص که می‌توانند به‌ عنوان‌ مهار و عنانی جهت کنترل آن‌ها‌‌ عمل نماید، ‌بارور ننماییم، ‌آن گاه است که بی‌قید و بند در اراضی لم یزرع اندیشه‌ها‌‌ی‌مان ‌‌جولان خواهند داد: هنگامی‌که آب متلاطم در ظرفی مفرغی نور خورشید و مهتاب را بازمی‌تاباند، ‌روشنایی‌ها‌‌ی لرزانی را به آسمان می‌پراکند و ضربه‌ها‌‌یی به دیواره ظرف می‌زند. و این گونه چنین تلاطمی منجر به بروز انواع جنون و پریشان حالی می‌شود: آن‌ها‌‌ اشکال موهومی‌ را در رویای انسان‌ها‌‌ی بیمار پدیدار می‌نمایند. هنگامی‌که روح فاقد هدف خاصی باشد، ‌گمراه می‌شود و چنان که گفته‌­اند، ‌در هر نقطه‌ای ‌‌که باشید، ‌در هیچ کجا نیستند.