اختلال بیش فعالی با کمبود توجه بیماری مزمنی است که میلیون ها کودک به آن مبتلا هستند و بعضی از اوقات در بزرگسالی هم ادامه دارد. بیماری بیش فعالی شامل ترکیبی از مشکلات از قبیل مشکل در حفظ توجه، فعالیت زیاد و رفتارهای ناگهانی است. کودکانی که دچار بیش فعالی هستند ممکن است دچار ناراحتی هایی از جمله عزت نفس پایین، مشکل در ارتباط برقرار کردن و عملکرد ضعیف در مدرسه بشوند. هر چند راهی برای درمان بیش فعالی وجود ندارد، اما می توان با داروها و درمان های موثر شدت آن را کم کرد.
اگرچه بیش فعالی مشکلات متعددی برای خانواده به همراه دارد ولی باید گفت استفاده از درمان های متناسب با وضعیت این کودکان می تواند مشکلات خانواده های این کودکان را تعدیل کند. خانواده درمانی رفتاری و شناختی _ رفتاری بر اساس نظریههای رفتاری و شناختی معتقد است رفتار از طریق پیامدها ابقا یا حذف میشود. رفتارهای نامناسب را میتوان اصلاح کرد. همینطور شناخت های غیرمنطقی را میتوان اصلاح کرده و در نتیجه در تعامدات و رفتارهای خانوادگی تغییر ایجاد کرد. درمانگر نقش یک معلم و متخصص تقویت کننده رفتارهای مناسب را بازی میکند. در این رویکرد از فنون درمانی تقویت منفی، تعمیم، خاموش سازی، اقتصاد پتهای، گریز ذهنی، عبارات مقابلهای منطقی و سرمشق دهی استفاده میشود.