کتاب هایلی پری باران نشر انتشارات زعفران

کریستی تیت با خواب‌آلودگی گفت: «بیدار شدم؛ این‌قدر زنگ نزن.» بعد دستش را دراز کرد تا زنگ ساعتش را خاموش کند. اما خیلی عجیب بود! زنگ ساعت که خاموش بود!... ـ کواک کواک کواک! دوباره صدایی که بیدارش کرده بود به گوش رسید. چون حسابی خواب از سرش پریده بود، فهمید صدا از بیرون می‌آید و از ساعتش نیست. از رختخواب بیرون پرید و پرده‌ها را کنار زد و گفت: «وای!»