در کتاب حاضر از یک سو مباحثی کلامی و الهیاتی مطرح شده است که حاصل درگیری های ذهنی نویسندهی آن به عنوان یک بهائی مابین ادلهی بهائی و اسلامی است.اما شاید ارزش اثر حاضر بیش از آن که به این قبیل مباحث مرتبط باشد، به جنبهی تاریخی آن است: نویسنده این اثر-که قریب پنجاه سال پیش این اثر را تالیف کرده- یک بهائی و بهائیزاده است که دروران حیات شوقی افندی را درک کرده است. او به عنوان یک سرهنگ ارتشی که از قوانین وقت ایران مطلع است و در دادگاه نظامی حضور دارد، ماجراهائی از حیات بهائیت در این دوران ملاحظهدکرده و گزارش میکند که امروز میتواند خواندنی باشد.شهادت تاریخی او میتواند برای پژوهشگرانی که درصد شناخت بیپردهی بهائیت اند مفید و قابل توصیه می باشد.