نوشتار حاضر با استفاده از نظریه بسیج منابع چارلز تیلی به شناسایی فرآیند بسیجگری در انقلاب مشروطه پرداخته است. سوال اصلی آن است که فرآیند بسیجگری در انقلاب مشروطه به چه نحو بوده است. برای پاسخ به این سؤال است که قلمروی زمانی مابین ۲۲ آذر ۱۲۸۴ تا ۱۴ مرداد ۱۲۸۵ با استفاده از عناصر اصلی نظریۀ بسیج منابع چارلز تیلی مورد بحث قرار گرفته است. به این ترتیب روش این پژوهش قیاسی است. روش شناسی قیاسی نظریهای را برای بررسی پدیدهای خاص در نظر میگیرد، فرضیات مناسبی را استخراج میکند که در اساس ابطال پذیرند، واین فرضیات را به آزمون میگذارد تا اعتبار تبیین اوّلیه خود را تعیین کند. در این نوشتار نیز برای آزمون فرضیههای استخراج شده از نظریۀ چارلز تیلی، از اسناد و مدارک تاریخی استفاده شده است. بنابراین روش دیگر بکار گرفته شده در این نوشتار، روش تاریخی است.
همانطور که میدانیم با قوت گرفتن روش کمی در میان پژوهشگران علوم اجتماعی، روشهای تاریخی به فراموشی سپرده شد و تنها با آثار برینگتون مور، تدا اسکاچپول، و چارلز تیلی بود که تحقیقات تاریخی دوباره به روشهایی متداول در مطالعات اجتماعی تبدیل شدند. در این مقدمه ابتدا شرح موجزی از نظریۀ چارلز تیلی داده میشود؛ و سپس چگونگی استفادۀ این نوشتار از نظریه در انقلاب مشروطه ایران شرح داده میشود.