کتاب نوزده هشتادوچهار(1984) نشر شورآفرین

با اینکه اورول دهه ها قبل این کتاب رو نوشته ٬ به زیبایی وصف ناپذیری کنترل دولتها بر مردم و کنترل بی حد و مرز حریم خصوصی رو تشریح کرده. با اینکه حتی در زمان اورول نشانه های اولیه سیستم های ارتباطی امروز مثل اینترنت ٬ موبایل و شبکه های احتماعی وحود نداشت ولی اورول مثل یک پیشگو حجوم و ظهور و تحت تاثیر قرارگرفتن بی حد و مرز مردم از این تکنولوژی ها و همچنین استفاده و کنترل بی چون و چرای این تکتوبوژی ها از طرف دولت ها رو دهه ها قبل پیش بینی کرده. با خوندن این کتاب میتونین پی ببرین که کنترل انسنها با تبلیغات و پروپوگامرا یک توهم نیست ٬ یک واقعیت عینی هست.....

واقعا سنگین اما شاهکاره. جمله مورد علاقه ام از این کتاب: میفهمم چگونه، نمیفهمم چرا!؟! جورج اورل کتابای خوبی داره بخونین حتما

یه انتقادی که از فیدیبو داشتم اینکه که در نمونه کتاب حداقل یه چند صفحه از متن اصلی کتاب بزاره تا بخونیم و دوست داشتیم بخریم. الان این کتاب فقط مقدمه رو نشون داد که متاسفانه نتونستم تصمیم به خریدش بگیرم ...

کتابی بسیار بسیار بسیار عالی با محتوایی سیاسی اجتماعی که به نوعی بازتاب زندگی امروزه ماست به طوری که احساس میکنید زندگی حال حاضر رو وصف میکنه. با پایانی باز که به طرز اعجاب انگیزی نتیجه گیری رو به خواننده واگذار میکنه تا لذت خوندش رو صد چندان کنه. به نظر شخصی بنده کتابیه که هر کسی حتما و حتما باید در طول عمر خودش نه یکبار بلکه چندین بار اونو بخونه...پیشنهاد میدم حتما بخونین

با اینکه جامعه بسته وتحت مراقبت شدید را روایت می کند ولی به گونه ایی دیگر همین جهان امروز ماست که درحقیقت همه ازطریق اینترنت به نوعی تحت نظر هستیم واز زندگی همدیگرخبر داریم.خوب بود گرچه در بعضی اوقات کمی سخت خوان میشد بخصوص زمانهایی که کتاب گلدستاین را میخواند.بد بود که راه نجاتی پیدا نکرد وهمرنگ جماعت شد.

سلام. کتاب بدی نبود..نسبت به کتابهای امروزی و حتی کتاب مزرعه حیوانات خود اورول هم به نظرم سطحش پائین بود..تمام کتاب حول چند محور و یک فضای کلی میچرخه که این فضا تصورش باتوجه به قدیمی بودن کتاب خیلی هم جذاب نیست و بسیار قابل پیش بینی است.. کتاب از نظر ویرایشی بسیار مشکل داره و بازبینیش لازمه..

کتابی بی نظیر از روایت نویسنده از حکومتی به یغما رفته و‌ کنترل شدید افکار مردم برای پایداری استبداد.جورج اورول در این روایت نشان می دهد راه ادامه ظلم و استبداد کوچک کردن فکر و از بین بردن احساسات انسانی است.

یک‌ رمان سیاسی-اجتماعی محشر. وقتی می‌خواندمش تا حدودی رمان کوری را به یادم می‌آورد. داستان‌ها البته کاملا متفاوت است. حس می‌کنم اگر کسی رمان کوری را دوست داشته باشد، قطعا از ۱۹۸۴ هم خوشش می‌آید.

به نظرم از نظر روان بودن به پای قلعه حیوانات نمی‌رسید اما سطحش از اون بالاتر بود. در کل اورول به زیباترین شکل دغدغه‌های اجتماعی - سیاسی رو روی کاغذ میاره.

وقتی خوندم ک خودمم تو همچین موقعیتی البته طبیعتا با شدت خیلی کمترش بودم.من کتابای غیررمانی هم زیاد خوندم ولی رمانی ک تو تایم مناسبش تو زندگیت بخونی هیچوقت یادت نمیره.حتمادوباره میخونمش