نغمه سرای دوره گرد اپرای نوآور وردی با تنش های فراوانی رو به رو شد. از طرفی او نمی دانست طرفداران وفادار پر و پا قرصش را از دست بدهد و از طرفی دیگر نوآوری و نو به نو شدن را برای رشد اپرا لازم می دانست. این آهنگساز مشهور و پرطرفدار و محبوب ایتالیایی بر سر دوراهی قرار گرفته بود و می دانست به ایتالیایی های موسیقی پرست سنتی قرن نوزدهم روی چندان خوشی به نوگرایی نشان نمی دهد. به یاد داشته باشیم که برلیوز (Belioz)؛ لیست (List) و واگنر (Wagner) نوگرایان به نام آن زمان با سخت کوشی حرف خود را در اروپا به کرسی نشاندند.
وردی، با ترفندی زیرکانه اپرای نغمه سرای دوره گرد را ساخت. جنبه های ملودرام سنتی را در نظر گرفت و برای لحظات هذیان و از خودبی خود شدن های قهرمانان داستان، از قدرت های تصویری و گره افکنی تئاتری کامارونه (Camarone) استفاده کرد و از نردبان بلند قله حماسه بالا رفت و به عمیق ترین لایه های وجدان راه پیدا کرد. و با گستاخی سدهای دست و پا گیر را شکست و اپرای نغمه سرای دوره گرد را با موفقیتی باورنکردنی بر روی صحنه برد.