کتاب عملکرد سازمان بهداشت جهانی در پاندمی‌ها سمیرا نجفی کشکولی نشر انتشارات قانون‌یار

حق بر سلامت از جمله حق های بنیادین بشری است و دولت ها متعهد به رعایت آن در قبال شهروندان خود هستند. در این فرآیند سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک سازمان بین المللی دولتی مهم فعال در زمینه حق بر سلامت ،از سوی جامعه ی جهانی به رسمیت شناخته شده و این سازمان همواره مقوله حق بر سلامت را به عنوان یکی از مهم ترین مصادیق حقوق بشری مطرح نموده است. این پژوهش در نظر دارد به نقش سازمان بهداشت جهانی در کنترل وضعیت قرمز بیماری های واگیردار از منظر حقوق بین الملل پرداخته و حدود این نقش را مورد بررسی قرار دهد. سازمان بهداشت جهانی یکی از وظایف خود را مقابله با بیماری های قرمز واگیردار قرار داده و بر مهار آن تاکید داشته است. بیماری های قرمز واگیردار که به آنان بیماری های همه گیر و خطرناک نیز گفته می شود، همواره جامعه بشری و ثبات آن را با خطری جدی در حد یک جنگ مواجه نموده و در این راستا چه بسیار افراد بشری که به جهت ابتلا به بیماری های قرمز واگیردار و پاندمی شدن آن، جان باخته اند. به فراسوی افزایش این قبیل بیماری ها، مسئله مقابله با آن از سوی سازمان بهداشت جهانی و همچنین سازمان ملل متحد برای دولت ها مطرح شده است. عمده این بیماری ها را سازمان بهداشت جهانی با آن ها درگیر بوده شامل آنفولانزا، بیماری ابولا، بیماری سارس و در آخر کوئید19 است. از جمله اقدامات سازمان بهداشت جهانی برای مقابله با این بیماری ها، ایجاد تدابیر ویژه و دستورالعمل های بهداشتی و ایجاد قرنظینه برای کمک به مهار بیماری تا تولید واکسن است. البته بیماری کوئید 19 که جهان امروز و در سال 2020 با آن درگیر شده، شرایط بسیار نامساعد و جبران ناپذیری را برای جامعه ی جهانی به جهت پاندمی این بیماری در سطح بین المللی فراهم ساخته که هنوز سازمان بهداشت جهانی و دولت ها از مهار آن عاجز مانده اند.اما با تمامی این احوال، سازمان بهداشت جهانی تلاش داشته است تا با اقدامات به موقع و صحیح و ارائه دستور العمل ها و رعایت پروتکل های بهداشتی از فراگیری بیماری ها جلوگیری نماید هر چند که در خصوص پاندمی اخیر کوید 19 انتقاداتی به جهت ارایه اطلاعات نادرست در خصوص این بیماری به عملکرد سازمان وارد شده که ضرورت اصلاح سازمان جهت رفع این ایرادات ضروری به نظر می رسد. حقِ بهره­مندی ازعالی­ترین استاندارد قابل حصول سلامتی» به عنوان حقی بنیادین توصیف می‌شود که برای تحقق و بهره­مندی از سایر حق­ها و آزادی­ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. هرچند این حق به لحاظ محتوا، به نسل دوّم حقوق بشر تعلق دارد، لیکن ارتباطی نزدیک با سایر نسل های حقوق بشری دارد. حق برسلامتی، طیف وسیعی از حق­ها را گِردِ هم آورده است که هر کدام نقشی انکارناپذیر در تحقق آن ایفا می­کنند. براین اساس، برخورداری از آب آشامیدنی سالم، غذای کافی و مقوّی، محیط زیست پاک و... مقوّم ذات سلامتی انسان به شمار می­روند. در کنار این مسئله، برخورداری از حق حیات بدون برخورداری از سلامتی جسم و روان بی معنا خواهد بود. همین واقعیت شاهدی براین مدعاست که «کلیه­ی مصادیق حقوق بشر، متقابلاً به هم وابسته، غیرقابل تفکیک از هم و مرتبط به هم می­باشند.» تحقق عالی­ترین استاندارد مورد نظر ماده­ی 12 میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در پرتو به کارگیری حداکثر امکانات اقتصادی و فنی و طی روندی ضرورتاً تدریجی‌الحصول، رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت. سازمان بهداشت جهاني؛ يكي از آژانس هاي سازمان ملل است كه مهمترين هدف آن هماهنگي و ارتقا وضعيت بهداشت عمومي در سطح جهان است.بر طبق تعريف سازمان بهداشت جهانی، سلامتي عبارت است از يك حالت آسودگي جسمي، رواني، اجتماعي، و تنها به نبود بيماري يا ناتواني اطلاق نمي شود.