کتاب پارادوکس داستان نشر انتشارات کتاب‌سرای نیک

انسان‌ها حیواناتی قصه‌گو هستند. داستان‌ها باعث می‌شوند وجود جوامع امکان‌پذیر باشد. کتاب‌های بی‌شماری ویژگی‌های مثبت داستان را برمی‌شمارند. اما جاناتان گاتشال، متخصص علم داستان، عنوان می‌کند که داستان‌سُرایی بُعد تاریکی هم دارد که دیگر نمی‌توانیم نادیده‌اش بگیریم. داستان‌سرایی، همان سنتی که تمدن بشری را بنا کرد، شاید عامل نابودی‌اش هم باشد.

ازاین‌گذشته، داستان اصلی‌ترین راهی است که نه‌تنها رمان‌نویس‌ها و متخصصان حوزه‌ی تبلیغات، بلکه مردم عادی از طریقش به دنبال تأثیرگذاری روی دیگران هستند.

اصلی‌ترین کاری که انسان‌ها انجام می‌دهند این است که راهشان را از میان تندباد کلمات به جلو باز می‌کنند و این کلمات عمدتاً در قالب ارائه‌های پاورپوینت، دفترچه‌ی راهنما، کاربرگ‌ها یا فهرست مرتب نشده‌اند. ما هر روز مقدار قابل‌توجهی از وقتمان را صرف حرکت در میان روایت‌ها می‌کنیم؛ از جوک بی‌مزه‌ی یک بچه و غیبت توی سوپرمارکت گرفته تا کمپین‌های بازاریابی یا سیاسی و چهار ساعت و خرده‌ای که هر امریکایی پای تلویزیون وقت می‌گذارد و فصل‌های کوتاه کتاب مقدس.

دلیلش این است که داستان‌ها قدرتمندترین روش برای تأثیر گذاشتن بر ذهن‌های دیگران هستند. آن‌ها بهترین وسیله‌ای هستند که انسان‌ها تاکنون کشف کرده‌اند و از طریقش می‌توانند یکدیگر را جوری سخت تکان دهند که برای همیشه خم بمانند. این امر، هنگامی‌که ظرفیت بالای داستان به‌منظور ترویج همدلی، تفاهم، نیکوکاری و صلح به کار گرفته شود، بسیار فوق‌العاده است؛ اما جادوی تأثیرگذاریِ داستان‌گویی به همان اندازه در پراکندن بذر تفرقه، سوءظن و تنفر نیز مؤثر است.