کتاب کنجکاو نشر یوشیتا

در سال1945 روزی مردی به نام پرسی اسپنسر مشغول گشت‌وگذار در یکی از آزمایشگاه‌های ریتون در والتام ماساچوست بود که خودش مدیریت آن را برعهده داشت. این آزمایشگاه تأمین‌کنندۀ فناوری رادار برای نیروهای متفقین در جنگ جهانی دوم بود. او زمانی که در کنار یک مگنترون، لولۀ خلأی که برای افزایش حساسیت رادار امواج کوچک الکترومغناطیسی تولید می‌کند، ایستاده بود، احساس عجیبی کرد. وقتی جیبش را چک کرد متوجه شد آب نباتش آب شده است. کنجکاوی‌اش برانگیخته شد، فردی را فرستاد تا یک کیسه پاپ کورن بیاورد و آن را به سمت مگنترون گرفت؛ پاپ کورن ترکید. ریتون در عرض یک‌سال، یک ثبت اختراع برای اجاق مایکروویو درخواست کرد.

تاریخچۀ اکتشافات علمی مملو از پیشرفت‌هایی است که به‌طور تصادفی به دست آمده‌اند. معروف‌ترین آنها کشف پنی‌سیلین توسط الکساندر فلمینگ در سال1928 بود که زمانی اتفاق افتاد که فلمینگ متوجه شد یک قالب شناور در ظرف آزمایش او، باکتری‌های اطراف را از خود دور می‌کند. اسپنسر و فلمینگ فقط خوش‌شانس نبودند. آنها افرادی به‌شدت کنجکاو بودند که دانش گسترده‌ای در خصوص رشتۀ خود به‌دست آورده بودند و در ‌‌‌جست‌وجوی درک و پیشرفت بودند. آنها آماده بودند تا وقتی به یک چیز خلاف قاعده برخوردند، اهمیت آن را تشخیص دهند و درک کنند.

امروزه ما تمایل داریم یادگیری اتفاقی را با شانس مرتبط بدانیم و از چیزی که هوراس والپول «هوشمندی» نامیده، غفلت می‌کنیم. اسپنسر بعد از‌ این‌که حس کرد شیرینی‌اش آب شده، شانه‌هایش را بالا نینداخت و پی کارش نرفت؛ کاری که‌ احتمالاً اکثر ما انجام می‌دادیم. فقط مردی که به اندازۀ فلمینگ دربارۀ باکتری‌ها می‌داند و به اندازۀ او تشنۀ دانستن بیشتر است، می‌تواند اهمیت آن هاگ سرگردان را تشخیص دهد. لویی پاستور خاطرنشان می‌کند: «در زمینۀ مشاهده، شانس فقط به نفع ذهن آماده است.» کنجکاوی با آگاه‌ ساختن ما از نقاط کور خود و علاقه‌مند ‌کردن به آگاهی از نادانی خود، ما را برای آن جرقۀ ذهنی ناگهانی آماده کرده و خوش‌شانس‌مان می‌کند.

کنجکاوی، نیرویی برای زندگی است. اگر افسردگی، خزیدن به درون خود باشد و احساس‌ این‌که چیزی در دنیا وجود ندارد که ارزش توجه ما را داشته باشد (یا‌ چیزی که به آن توجه می-کنیم ارزش آن را ندارد)، پس این کنجکاوی است که ما را به این‌سو و آن‌سو می‌کشاند و به ما یادآوری‌ می‌کند دنیا مکانی بی‌نهایت سرگرم‌کننده، الهام‌بخش و جذاب است.

همۀ مردم کنجکاو به دنیا می‌آیند. اما فقط برخی با افزایش سن کنجکاو می مانند که آنان باهوش‌تر، خلاق‌تر و موفق‌تر هستند.

ایان لزلی در کتاب کنجکاو هیجانی برای پرورش و رشد «میل به دانستن» در ما ایجاد می‌کند. لزلی با تکیه بر تحقیقات جذاب روانشناسی، اقتصاد، آموزش و تجارت، نگاهی می‌اندازد به آنچه که کنجکاوی را تغذیه یا عطش آن را در انسان ایجاد می‌کند و پاسخ‌های شگفت‌انگیزی می‌یابد. کنجکاوی یک عضلۀ ذهنی است که بدون ورزش منظم از بین می‌رود و عادتی است که والدین، مدارس و محل کار باید آن را پرورش دهند…