کتاب هنر خوردن انبه نوشتهی دنی لافریر، نویسنده و روزنامهنگار آمریکایی، کتابی در ژانر غیر داستانی و روانشناسی است که در سال 2020 منتشر شد. این کتاب با ترجمهی علی نساجی زواره در فیدیبو در دسترس است.
کتاب هنر خوردن انبه به انتقاد از فرهنگ عجله و کار مداوم در دنیای مدرن میپردازد و از خواننده میخواهد که برای آهستهتر زندگی کردن و لذت بردن از لحظات تلاش کند. لافریر در این کتاب با استفاده از داستانهای شخصی، فلسفه، و علم، فواید بیکاری و بطالت را شرح میدهد و به خواننده نشان میدهد که چگونه میتوان با کاهش سرعت زندگی، به آرامش و شادی بیشتری دست یافت.
دنی لافریر (متولد 13 آوریل 1953) نویسنده و روزنامهنگار فرانسوی-کانادایی است که به خاطر رمانها، داستانهای کوتاه، مقالات و فیلمنامههایش شناخته میشود. او در پورتو پرنس هائیتی متولد شد و در سن 10 سالگی به همراه خانوادهاش به کانادا مهاجرت کرد. لافریر در دانشگاه مونترال فلسفه خواند و پس از آن به روزنامهنگاری روی آورد. او در طول دوران حرفهای خود برای چندین روزنامه و مجله فرانسویزبان کانادا و فرانسه کار کرده است.
لافریر اولین رمان خود را به نام چگونه با یک سیاهپوست بدون خستگی عشق بورسیم در سال 1364 منتشر کرد. این رمان که لحنی طنزآمیز و گزنده داشت، به سرعت به شهرت رسید و لافریر را به عنوان یکی از نوآوران ادبیات فرانسوی-کانادایی معرفی کرد. لافریر به خاطر لحن طنزآمیز، نثر روان و گزنده و همچنین کاوش در موضوعاتی مانند هویت، نژاد و طبقه اجتماعی شناخته میشود. آثار او به زبانهای مختلف ترجمه شده و مورد تحسین منتقدان و خوانندگان در سراسر جهان قرار گرفته است.
دلایل متعددی برای خواندن کتاب هنر خوردن انبه وجود دارد:
زمانه بد پیر میشود
به محض اینکه شروع کردیم به شکایت از صدای بلند در کابارهها... از اینکه پلیسها خیلی جواناند و ما را به خنده میاندازند وقتی ناشیانه ظاهر کابوی به خود میگیرند... از اینکه ماشینها بسیار تند میرانند و آدمها دیگر قانونهای رانندگی را رعایت نمیکنند و هیچکس دیگر نمیداند چراغ زرد به چه کار میآید... از اینکه ادب شکلی از تملق عمومی است... از اینکه زنان آشنای گذشته چنان دیوانهوار جوان شدهاند که حس میکنیم با سفر دوباره در زمان، به آنها برخوردهایم... از اینکه پزشکها در برابر وضعیت روحی وخیم بیمارهایشان، بیتفاوتاند... از اینکه آنچه مجریهای تلویزیون میگویند، متوجه نمیشویم؛ مجریهایی که کلمهها را خوب ادا نمیکنند و خیلی سریع صحبت میکنند. به محض اینکه شکایت میکنیم از آدمهای ناشناسی که یکشنبهها صبح زود تلفن میزنند... از اینکه دیگر نویسندۀ خوبی وجود ندارد؛ مثل وقتی مالرو و میلر بودند و سینمای ایتالیا دورۀ طلاییاش را در دهۀ شصت میلادی پشتسر میگذاشت و هرگز دیگر سینماگری چون فلینی، روسلینی و آنتونیونی نخواهیمداشت که کرواک و گروهش برای کورکورانه دنبالکردن آنها در این رقص سرخوشانه، به نظرمان بسیار خوشگذراناند در ورای امریکایی که تلاش میکند محجوبانه از این سالهای دیوانهوار دهۀ پنجاه بگذرد... از اینکه بیعدالتی و نژادپرستی دو ستون اصلی سرمایهداری و کمونیسم باقی میمانند... از اینکه وقتی روسیه هنوز میتوانست با ایالاتمتحده روبهرو شود، برای توازن جهان اطمینانبخشتر بود... وقتی دیگر به یاد نمیآوریم که در روز مرگ جان کندی چه میکردیم، وقتی ما به عکس جان لنون و یوکو اونو-حین کمپین صلح روی تخت هتل مجلل در مونترال- میخندیم، به اینکه تمام این فروپاشی بدون اطلاع ما اتفاق افتادهاست و بالاخره به محض اینکه مثل من، در هر لحظه از کودکی حرف میزنیم، یعنی پیر شدهایم. یعنی ضرباهنگ دیگری گرفتهایم و دارویی برای آن نیست.
اگر از خواندن کتابهای حوزه روانشناسی لذت میبرید پیشنهاد میکنیم خواندن آثار زیر را از دست ندهید:
فرمت محتوا | epub |
حجم | 1.۴۸ کیلوبایت |
تعداد صفحات | 396 صفحه |
زمان تقریبی مطالعه | ۱۳:۱۲:۰۰ |
نویسنده | دنی لافریر |
مترجم | علی نساجی زواره |
ناشر | رایبد |
زبان | فارسی |
عنوان انگلیسی | L'art presque perdu de ne rien faire |
تاریخ انتشار | ۱۴۰۲/۱۲/۱۶ |
قیمت ارزی | 6 دلار |
مطالعه و دانلود فایل | فقط در فیدیبو |