معرفی، خرید و دانلود کتاب صوتی گذر از شکاف

در ترانهٔ فیلم موزیکال گروه سرود این جمله وجود دارد: «اگر تروی دوناهیو می‌تونه ستارهٔ سینما باشه، پس منم می‌تونم.» هر سال جمله‌ای شبیه به این بین استارت‌آپ‌های فناوری پیشرفته در سراسر کشور شنیده می‌شود: «اگر مارک زاکربرگ می‌تونه میلیاردر باشه،...». بدون شک نکتهٔ عالی دربارهٔ فناوری پیشرفته همین است. با وجود شکست‌ها و ناامیدی‌های بی‌شمار، این حوزه همچنان جذابیت خود را به‌عنوان فرصتی برق‌آسا برای ثروتمندشدن حفظ کرده است.

فرصت‌های حوزهٔ فناوری جذابیت فراوانی دارند. با این حال، همان طور که انجیل به ما هشدار می‌دهد، نباید فراموش کرد که «بسیاری فراخوانده می‌شوند؛ ولی عدهٔ اندکی برگزیده می‌شوند.» هرساله میلیون‌ها دلار، بدون درنظرگرفتن هزینهٔ ساعات کاری بسیار زیادِ بهترین استعدادهای فنی کشور، در تلاش‌هایی ناموفق برای رسیدن به سرزمین پادشاهیِ برگزیدگان به هدر می‌رود و پس از آن، چه ناله‌ها و شیون‌هایی سرداده می‌شود. کارآفرین ناموفق ناله سرمی‌دهد که «چرا من؟» و سرمایه‌گذاران ناکام می‌نالند که «چرا ما نتوانستیم؟ به محصول ما نگاه کنید. آیا این به خوبی یا حتی بهتر از محصولی که ما را شکست داد، نیست؟ چطور می‌توان تشخیص داد که سیلزفورس بهتر از رایت نو، لینکدین بهتر از پلاکسو، شبکهٔ توزیع محتوای اکامی بهتر از اینترنپ یا سرویس ابریِ رَک‌اسپیس بهتر از تِرِمارک است؟»

واقعاً چطور می‌توان این برتری را تشخیص داد؟ گاهی اوقات پس از بررسی محصولی که موفقیت کمتری کسب کرده است، با این حقیقت مواجه می‌شویم که این محصول به‌شکل چشمگیری، ویژگی به ویژگی و قابلیت به قابلیت، از رقیبش بهتر است.

به مثالمان بازگردیم. گروه شکست‌خورده، با بدخلقی و عصبانیت و ناراضی از اینکه سهم خود را به‌دست نیاورده است، به‌دنبال قربانی می‌گردد. این گروه به چه‌کسی اشاره می‌کند؟ مشخص است. با استمراری شکست‌ناپذیر و دقتی اشتباه‌ناپذیر، همه مدیر بازاریابی را هدف می‌گیرند. همه فریاد می‌زنند: «تقصیر بخش بازاریابی است! سیلزفورس، رایت نو را؛ لینکدین، پلاکسو را؛ شبکهٔ توزیع محتوای اکامی، اینترنپ را و رَک‌اسپیس، ترِمارک را از بازار بیرون کرده است. حالا ما هم از بازار بیرون شده‌ایم. اخراج برای این هیولا کم است. اعدامش کنید!»

با وجود اینکه چنین مسائلی از چالش‌های حرفهٔ بازاریابی است، این‌گونه شکست‌ها مشکلاتی فراتر از مسیر حرفه‌ای ناهموار را نشان می‌دهند. زمانی که سرمایه‌گذاری فناوری پیشرفته شکست می‌خورد، نه‌فقط سرمایه‌گذاران، بلکه مهندسان، سازندگان، مدیرعامل و حتی منشی هم همراه این کشتی غرق می‌شوند. همهٔ ساعت‌های اضافه‌کاری که به امید کسب درآمد از تسهیم سهام سپری شده بودند، بر باد می‌روند. بدتر اینکه به‌دلیل نامشخص‌بودن علت موفقیت یا شکست این سرمایه‌گذاری، شرکت‌های دارای منابع مالی، برای تأمین سرمایهٔ محصولات و شرکت‌های جدید محتاط می‌شوند. پس از آن، سیر منفی ادامه پیدا می‌کند. میزان مورد انتظار بازگشت سرمایه افزایش می‌یابد، ارقام ارزش‌گذاری‌ها تنزل پیدا می‌کنند و تمایل برای قبول ریسک سرمایه‌گذاری کمتر می‌شود. در این میان، وال‌استریت هم آهی عمیق سرمی‌دهد. مدت زیادی است که وال‌استریت به سهام شرکت‌های فناوری پیشرفته کم‌توجه شده است. با وجود تلاش بعضی از تحلیل‌گران بسیار خوب بازار، سهام این شرکت‌ها به‌طور سنتی کمتر از میزان واقعی ارزش‌گذاری می‌شود و در نتیجه، قیمت سهام این شرکت‌ها بیش از حد ناپایدار است. به‌عنوان مثال، برای هر شرکت فناوری پیشرفته کاهش ۳۰ درصدی ارزش سهام، یک روز پس از اعلام کاهش اندک ارقام پیش‌بینی‌شده در صورت‌های مالی فصلی، غیرمعمول نیست.»