کتاب خاطرات یک آدم کش نشر رادیو گوشه - نسخه صوتی

چون توی نظرات چیزی که میخواستمو پیدا نکردم،برای یکی مثل خودم میگم: (فقط ممکنه قسمتایی از داستان اسپویلد شه که به نظرم این داستان نیست که جالبه، این تعریف این داستان که جالبه.) کتاب شخصیت پردازی پیچیده ایی داره، یه داستان ساده با عمق زیاد: نویسنده یه داستان عادی رو تعریف میکنه اما برای عمق احساسات و حالت روانشناسی شخصیت داستان، جزییات دقیق و توصیفات بینظیری داره. توصیف یک ادم در حال زوال عقل، از دید کسی که خودش دچار این بیماریه، نه از دید اطرافیانش. ریتم داستان کنده، و کم کم پیچیده میشه و هرچی جلوتر میرید هیچ چیزی شفاف نمیشه، احساس اضطراب و سردرگمی بیشتر میشه. احساسات، حالات و بیماریِ شخصیت اصلی خیلی واقعی نمایش داده میشه: بحرانِ واقعیت، توهم و هویت ساختار داستان غیرخطیه و روایت ها ناقصه، گاهی فکر میکنید باید برگردید عقب، چون مطمینید که قبلتر شنیدید که چیزی واقعیه اما الان همه چیز دروغ شده، بعد فکر میکنید با شخصیت داستان همزاد پنداری میکنید، چون اون هم همینطور، از اونجایی که راوی نمیتونه واقعیت و خیال رو از هم جدا کنه، شماهم با اون غرق در فراموشی میشید و حس درماندگی عجیبی داره. و در اخر، راوی داستان هم ترکتون میکنه. تهش در یه دنیای گنگ میمونید. یه دنیای گنگ مثل الزایمر. از اول داستان، یه چیزی به یادتون میاد، اخر داستان چیز دیگه ایی بهتون میگن ولی مشکل اونجایی که همونی بهتون اون حرف رو میزنه که دیگه مطمین نیستید حرفاش درسته! در کل اگه دوست ندارید بدون یه پایان ترو تمیز رهاتون کنن این کتاب برای شما نیست و وقتتونو تلف نکنید. شاید حتی مجبور شید یبار دیگه گوش بدید، یا کتاب متنیشو بگیرید بخونید، که کمی فقط کمی اروم شید. صدای هوتن شکیبا در بیان احساسات یک ادم رو به زوال عقل عالی بود، و موسیقی میتونست حس فراز و نشیب یه داستان جنایی که با روانشناسی در هم امیخته رو انتقال بده.

دختر بارون

۱۴۰۲-۰۶-۱۶

4

توی مقدمه‌ی داستان اومده کیم یونگ‌ها، نویسنده‌ی داستان، با نشون دادن زندگی یه آدمکش داره سعی می‌کنه شرایط گذار کشور کره‌ی جنوبی رو نشون بده که در حال عبور از دیکتاتوری به دموکراسیه و دچار ازخودبیگانگی فرهنگی شده. قاتل قصه هم بعد از اینکه متوجه می‌شه عقلش رو به زوال گذاشته دوباره سعی می‌کنه به اصل خودش برگرده، به دورانی که آدم می‌کشت و از این کار به لذت واقعی می‌رسید، حتی راوی برای این بازگشت به خود از استعاره‌ی سفر ادیسه و تلاشش برای بازگشت به خانه هم استفاده می‌کنه :) داستان به صورت دست‌نوشته‌هاییه که هیچ ساختار از پیش‌تعیین‌شده‌ای نداره و کم‌کم به سمتی می‌ره که راوی فقط مطالب رو می‌نویسه تا موقع فراموشی بهشون استناد کنه. خاطرات یک آدمکش تجربه‌ای منحصر به فرده. بریده‌ای از کتاب: زندگی صرف در زمان حال یعنی تنزل به زندگی حیوانی. نمی‌شود به کسی که همه‌ی خاطراتش را از دست داده گفت انسان. زمان حال فقط نقطه‌ی اتصال گذشته به آینده است و به تنهایی بی‌معنی است. فرق آدمی با آلزایمر پیشرفته و یک حیوان چیست؟ هیچ. هر دو غذا می خورند، قضای حاجت می کنند، می خندند و گریه می کنند. پ‌ن: اجرای هوتن شکیبا حرف نداره!

به نظرم نسخه ای لایت و مشابه با آثار آلبر کامو بود و در پیش ضمینه داستان هم مشابه آثار کامو شرایط پس از جنگ تاثیر زیادی در مسیر داستان ایجاد میکرد، در جاهایی از داستان پیوستگی کم و ارتباط میان عناصر داستان بصورت مقطعی و بریده بریده بیان شد . در کل جدا از قیمت غیر منصفانه ای که برای کتاب در نظر گرفته شده برای سرگرمی کوتاهی مناسب است و به نظر بنده در زمره آثار ارزشمند ادبی جایگاهی ندارد. گوینده بزرگوار هم گویا پس از تجربه کتاب صوتی مغازه خودکشی جذب حال و هوا و تم داستان های دارک و طنز شده و در گویش از آثار گذشته خود وام میگیرند و در بخش هایی از کتاب نگاهی فکاهی به مطالب بیان شده تزریق کرده اند. موفق باشید

تنها عاملی که منو به خوندن کتاب ترغیب کرد اجرای عالی هوتن شکیبا بود. کتاب شاید چند جمله گیرا و به فکر فرو رفتنی داشت.به جز این هیچ پینت مثبتی نداشت و باعث گیج شدن خواننده می شد و مثل بعضی از فیلم ها بود که بازیگر نای ادامه دادن نداره و فیلمنامه رو سریع عوض میکنن و باعث میشه پایان بی ربطی داشته باشه و هیچ اتفاق خاصی نمی افته . اگه کسی داستان جالبی میخواد پیشنهاد میکنم مغازه خودکشی رو گوش کنه که با روایت اقای شکیبا فوق العادس و بعد از تموم کردنش پایان هر دو کتاب را مقایسه کنید. در کل برای کسانی که از کتاب خوندن خیلی لذت میبرن یکبار شنیدنش بد نیست

من نتونستم صبر کنم تا کتاب تموم شه و بعد کامنت بدم. تنها جمله ای که حین گوش دادن به این کتاب دائم میاد سراغم اینه که ما لحظه هایی کتاب به این خوبی نمیخونیم، داریم چیکار میکنیم؟ اگه این کتابای خوب نباشن چطوری و چرا زندگی میکنیم؟ واقعا یه لحظه هایی از این کتاب از شدت بی نظیر بودن و احساساتی که درگیرت میکنه دچار سردرد میشی..🫡❤️❤️

داستان جالب و خوانش زیبا و روانی داشت. واقعاً لذت بردم فقط ای کاش پایان متفاوتی داشت. البته پایانش واقعا غیرقابل پیش‌بینی بود. ★اسپویل★ فقط یه فرضیه ذهنم رو مشغول کرده. به نظر شما کسی که خودش رو «کارآگاه آن» معرفی کرده بود در اصل همون قاتل زنجیره‌ای نبود که شخصیت اصلی با پ.ج.ت اشتباهش گرفته بود؟ و اینکه جسد بچه تو حیاط پشتی چیکار میکرد؟ مگه جنازه دختره با پدرش پیدا نشده بود؟ و اینکه به نظرم فرضیه جالبی که زنی که کشته بودش و قبل از مرگ ازش خواهش کرده بود به بچش رحم کنه در واقع همون زن دومش بوده باشه که آخرش زد هم زن رو کشت و هم شوهرش رو😬😁

متن جوری بود که راحت میتونستی حال پیرمرد و بفهمی و فضا رو تصور کنی. آهنگی که اضافه شده بود هم گنگ بودن فضا رو انتقال میداد. انگار توی یه جنگل خیزان مه‌آلود نشسته باشی و همش مه سنگین و سنگین تر میشه تا دیگه هیچی رو نمیبینی. هیچ درکی از زمان و مکانی نداری. سفیدی مطلق. ترجمه خوب بود. اجرای آقای شکیبا هم روان و عالی بود. در کل داستان کوتاه متفاوتی بود. ۳.۵ از ۵ می‌گیره.

کتاب خوبی بود،نثر جالب و گیرایی داشت با یک فضای ابهام آلود ه بامزه.اجرای اقای شکیبا هم داستان رو قشنگ تر کرده بود،تنها مشکلی که با این کتاب و هر داستانی دارم انتهای باز و نامعلوم اون هست که نمیشه دقیقا گفت چی شده و کی قتل های آخر رو انجام داده؟!!دلم میخواست به صورتی واضح بگن چی شده و کی به کی!خلاصه این داستان هم این مدلی ه دیگه،ولی ارزش خوندن داره و شاید من دقیقا نفهمیدم آخرش چی به چی ه.اما داستان خوبی ه

به تازگی این کتاب رو گوش دادم. بسیار لذت بردم از بیانِ دل‌نواز و خوانش دل‌نشین و صدای روح‌نواز. تاثیر پذیری گفتار، پای آدمو انگار میکشونه به لحظه های واقعی داستان. انگار آدم حضور داره در تمام زوایای داستان. توی خیابون، توی مترو، موقع کار، توی خونه، حتی موقع آرایش کردن هم گوش میدادم انقدر که محوِ گیرایی خوانش و صدا شدم.😍 البته من طرفدار رمان‌های شرقی و به خصوص جنایی نیستم، اما خوانش آقای شکیبا منو جذبِ شنیدن کرد. بسیار لذت بردم و بسیار سپاسگذارم

بسیار خسته کننده. داستان از نقطه‌ای که قاتلی که آلزایمر دارد اصلا جلو نمی‌رود. خاطرات تعریف شده هم خطی در داستان یا پردازش جلو نمی‌برد. شخصیت پردازی کلا وجود ندارد. به زعم بنده علت علاقه‌ی عموم نسبت به این کار صرف ایده‌ی قاتل دارای آلزایمر هست. نویسنده به هیچ وجه در حدی نیست که صرفا نشخوار ذهنی‌اش داستان را جلو ببرد. کاری سطحی و ضعیف. ادای چیزی را در می‌آورد که نیست. باری، شاید از کتاب پاپیولار نباید انتظار بیشتری داشت.