کتاب کیفیت طراحی فضاهای باز سکونتی، در دوران بیماری های عفونی پساکرونایی اثر سجاد مظفریان نشر آذرفر

از گذشته‌های دور ویروس‌ها زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار داده و باعث تغییراتی در نحوه‌ی زندگی و تکنولوژی شده‌اند. بنابراین توجه به هزار سال آخر تکامل بشر که تغییرات اساسی برای انسان و ویروس‌های انسانی رخ داد، حایز اهمیت است. اگر به تاریخ نگاهی بیاندازیم، می‌بینیم که ویروس‌ها از گذشته‌های دور نقشی اساسی در زندگی بشر داشته و همواره قسمتی از تجربه‌ی انسان می‌باشند. برخی از ویروس‌‌ها که به انسان‌های اولیه منتقل شده بودند، در جوامع بشری گسترش یافته‌اند همان طور که امروزه نیز شاهد آن هستیم. به احتمال زیاد عوامل زیادی باعث تماس اولیه‌ی انسان با ویروس‌ها از منابع غیرانسانی شده بود. به عنوان مثال جوامع بشری در نواحی گرمسیری، از آن جایی که ویروس‌های مختلفی بومی نواحی گرمسیری هستند، نسبت به جوامعی که ساکن نواحی دارای آب و هوای معتدل هستند، تماس بیشتری با انواع ویروس‌ها دارند. وقتی جوامع انسانی مختلف، که از نظر اقلیمی شرایط زندگی یکسانی با دیگری نداشته با هم مواجه شدند، تماس آن‌ها با یکدیگر راه‌های جدیدی برای تاثیر متقابل و گسترش ویروس ایجاد گردید.پس از کووید و شیوع بیماری های عفونی ما با یک تغییر اساسی در نحوه سکونت در شهرها مواجه هستیم که این خود اهمیت طراحی فضاهای عمومی را نیز مورد مناقشه قرار داده است.حال این سوال مطرح است که چه نگرش هایی بر طراحی محیطی فضاهای سکونتی با نگاه پساکووید می تواند موثر باشد؟ ما معتقدیم که معماری از طریق یک سری اقدامات طراحی محیطی پیشگیرانه،انتخابی و تحریک آمیز در بعد سلامت نقش مهمی در این روند دارد. از طرفی در دوره‌های مختلف تاریخ، معماران همواره در تلاش بوده شرایطی را فراهم آورد که بشر به بهترین نحو بتواند به زندگی و فعالیت‌های روزمره بپردازد. در معماری توجه به به عوامل مختلف تاثیرگذار بر زندگی و آرامش انسان از جمله ارتباط با محیط اطراف،کارایی، زیبایی، تکنولوژی و ... در طول سالیان مختلف نقش پررنگی داشته است. این در حالی است که به مراتب کمتر شاهد ارتباط بین معماری و ویروس‌ها هستیم. زمانی که ویروس کووید-۱۹ در سال ۲۰۱۹ جهان و روابط انسانی را تحت تاثیر قرار داد، باعث شد نه تنها برای ویروس کووید-۱۹، بلکه برای همه‌ی ویروس‌ها نخستین تلنگری در معماری و اهمیت آن در فضاهای درمانی و عمومی باشد. از همین جهت پرداختن به ارتباط بین معماری و ویروس‌ها و نقش طراحی در کنترل ویروس‌ها به عنوان عواملی که زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند، از اهمیت به سزایی برخوردار است. در این پژوهش سعی شده است به فضاهای باز در نقش فضاهای جمع پذیر در دوران پساکرونا به عنوان مکان موردی اندیشیده شود و اینکه با گذشت زمان در دوره پسا کرونا ما با چه تغییراتی در فضاهای عمومی روبرو خواهیم شد. در فصل مبانی نظری به بررسی تجارب کشور های مختلف در این دوران به ارائه راهکارها،ایده و الگوهایی جهت استفاده بهتر از فضاهای باز سکونتی پرداخته می شود.فصل سوم به ارائه نمونه های موردی و طرح های موفق در این زمینه می پردازد.فصل چهارم به مطالعات کالبدی و ضوابط طراحی فضاهای عمومی پرداخته و فصل پنجم ارائه راهکارهای پیشنهادی می باشد. این کتاب در راستای نگرشی نوین در برخورد با فضای باز سکونتی با نگاه طراحی معماری و شهرسازی دروان پساکرونایی می باشد. اینجانب سجاد مظفریان در فرآیند انجام و چاپ این اثر از همکاری خانم ها مهندس غزاله محمدپور و مهندس فائزه عبدالتاجدینی برخوردار بوده ام که جا دارد از تلاش های بی وقفه آنها تشکر کنم و از خداوند منان برای آنان آرزوی توفیق دارم. "آنچه بدان می‌اندیشیم، برای ما رخ خواهد داد؛ پس اگر خواهان تغییر هستیم باید ذهن‌مان را باز نگاه داریم"