کتاب کلیدهای ارتباط معنوی نشر آرشیدا

با نگاهی به آیات و روایات و سیره‌ی اهل بیت (ع) روشن می‌گردد که هیچ مکتبی مانند اسلام به طبیعت و محیط‌زیست اهمیت نداده است. از سوی دیگر، قرآن کریم در بسیاری از آیات، انسان‌ها را به مطالعه طبیعت و عناصر آن فراخوانده است. در اهمیت درختکاری همین بس که پیامبر اسلام(ص) فرمود: «اگر عمر جهان پایان یابد و قیامت برسد و یکی از شما نهالی در دست داشته باشد، چنان که به قدر کاشتن آن فرصت باشد، باید فرصت را از دست ندهد و آن را بکارد». و در جایی دیگر نیز می‌فرماید: «هیچ کسی نیست که درختی بنشاند، مگر این که خداوند به اندازه میوه‌ای که آن درخت می‌دهد، برایش اجر بنویسد». و یا «هر که درختی بنشاند و در راه نگهداری و رسیدگی به آن صبر کند تا میوه دهد، در برابر هر میوه‌ای که از آن بخورند، یک صدقه نزد خدا برایش منظور می‌شود» امام علی(ع) در این باره می‌فرماید: «پرهیز از قطع کردن درختان سرسبز، بر طول عمر انسان می‌افزاید» امام باقر(ع) فرمود که پدرم می‌فرمود: «بهترینِ کارها کشاورزی است؛ آن را می کاری و نیکوکار و بدکار از آن می خورند. نیکوکار می خورد و برایت از خدا آمرزش می‌طلبد و بدکار می‌خورد و آنچه خورده، او را لعن و نفرین می‌کند و چرندگان و پرندگان نیز از آن، بهره‌مند می‌شوند» امام صادق(ع) نیز می‌فرماید: «در میان کارها، هیچ کاری نزد خدا محبوب تر از کشاورزی نیست و خداوند، هیچ پیامبری را برنینگیخت، مگر آن که کشاورز یا چوپان بود، بجز ادریس که خیاط بود». و باز می‌فرماید: «درختان میوه را قطع نکنید که خداوند بر سر شما عذاب سختی فرو می‌ریزد» پیامبر خدا(ص)، حتّی در زمان جنگ نیز از صدمه زدن به درختان منع و به سپاهیان خود سفارش می کرده‌اند: «درختان را آتش مزنید، آن‌ها را با آب از میان نبرید و درختان میوه‌دار را قطع نکنید و مزرعه‌ها را نسوزانید» امام علی(ع) پیوند و پیوستگی انسان با طبیعت پیرامون را به زیبایی بیان می‌کند: «تقوا پیشه کنیددر حق بندگان و شهرها، که شما مسئول هستید؛ حتی از سرزمین ها و چهارپایان. انسان هرگز اجازه ندارد خود را رها و لجام گسیخته و آزاد در بهره‌برداری از طبیعت بداند و حق ندارد با آلوده کردن و ویران ساختن طبیعت، به آسایش برسد.» -بخشی از کتاب-