کتاب افسانه های ایرانی جلد 8 نشر هیرمند

طنز، مطايبه، هزل و هجو در ادبيات فارسي سابقه‌اي ديرينه دارد.گاه مرز معنايي اين مصطلحات روشن نبوده و آن‌ها را به جا يا نا به جا به كار مي‌بردند. اكنون هزل و هجو را براي سخن سخره آميزي كه بيش‌تر جنبه‌ي شخصي دارد، در سخن مي‌آورند.طنز اما سخني است كه به قصد شوخي و ايجاد مطايبه به كار مي‌رود. در فرهنگ عامه، به ويژه افسانه‌ها همان بازتابي را دارد كه در ادبيات مكتوب فارسي مي‌بينيم و گاه حتي از آن هم فراتر مي‌رود، چرا كه فرهنگ شفاهي در ايران گستره‌اي وسيع تر دارد. چه بسا سخني را به زبان مي‌آوريم كه از نوشتن آن ابا داريم.