در طبقه بندی بهترین آموزش و پرورشهای دنیا کشورهای شرق آسیا پیشتاز هستند و فنلاند که چندین سال مقام نخست را از آن خود کرده بود به ردههای پنجم تا ششم افت کرده.
گرچه این را نمیتوان افت کشور فنلاند نامید بلکه برنامههای سنگین درسی و ساعات کلاسی در کشورهای شرق آسیا سبب شده خروجی بهتری داشته باشند. اما اینجا نگاه به دو نکته ضروری است، یک اینکه آیا با وجود خروجی موفقیتآمیزتر به شادی و نشاط و رضایت دانش آموزان نیز توجه شده است یا نه و آیا خروجیهای این سیستم آموزش و پرورش علاوه بر اینکه اطلاعات بالاتری دارند از لحاظ روحی هم انسانهای بهتری هستند؟
دوم اینکه آیا این متد درسی و کلاسی که در شرق آسیا اجرا میشود که به سمت فشار سنگین روی دانش آموز و بالا بردن ساعات حضور در مدرسه حتی تا شانزده ساعت در روز برای سایر نقاط دنیا که دارای فرهنگها و شخصیتهای گوناگونی هستند نیز جوابگو هست یا خیر؟
برای پاسخ به این سوالات باید این را در نظر گرفت که نظام آموزشی دنیا به سمتی حرکت میکند که با استعدادیابی درست، فشار بیش از حد روی دانش آموزان را بردارد و بیشتر به سمت شادابی و پویایی حرکت کند، مسلما نگاه داشتن ساعات طولانی در مدرسه و دوری از اجتماع و خانواده گرچه ممکن است از لحاظ تحصیلی نکات مثبتی را به ارمغان آورد اما ممکن است دانش آموزان را از لحاظ روحی و روانی دچار مشکل کند. ضمن اینکه در کشورهای آسیایی و مخصوصا شرق آسیا فرهنگهایی وجود دارد مبتنی بر احترام بیش از اندازه به خانواده و پدر و مادر و بزرگتر که این سبب میشود دانش آموزان تحت یک فشار روانی برای موفقیت بیشتر قرار بگیرند و به نظر میآید با وجود نتایج بهتر لزوما انسانهای شادتر و راضیتری را تحویل نخواهد داد.
از سویی این نظام آموزشی در کشورهای شرق آسیا شاید در سایر نقاط دنیا به خوبی پاسخ ندهد و به عنوان مثال یک دانش آموز اروپایی و یا آمریکایی و یا حتی ایرانی در این نظام آموزشی پرفشار طاقت نیاورد و حاصلش افسردگی باشد!
بنابراین با وجود اینکه کشور فنلاند که یکی از پیشرفتهترین نظامهای آموزشی دنیا را دارد و اکنون به واسطه تلاشهای کشورهای شرق آسیا اندکی در جدول بهترینها تنزل پیدا کرده باز هم از لحاظ چهارچوب و متد آموزشی، بهروزترین و بهترین سیستم آموزشی و پرورشی دنیا به حساب میآید و از همین رو در این کتاب تلاش شده تا این نظام آموزش مورد بررسی قرار گیرد تا الگویی باشد برای کشورهای در حال توسعهای مانند ایران.
در عین حال برای برنامه ریزی بهتر با نگاهی به شعار «جهانی بیندیش، محلی عمل کن» نگاهمان به کشورهای پیشرفته دنیا برای یادگیری الگوهای مناسب خواهد بود ضمن اینکه برای پیاده سازی هر طرحی به شرایط اقلیمی، جامعه شناسی و روحیات جامعه ایرانی نیز باید توجه شود. امید است این کتاب مورد توجه خوانندگان قرار گیرد و به کار برنامه ریزان آموزش و پرورش بیاید.
به نظر، نویسنده و پژوهشگر خود از درد و رنجی در آموزش و پرورش در ایران برخوردار بوده و این باعث شده انسجام بحث گم شود. یکسری موارد نظرات شخصی انگار وارد کتاب شده که ارتباطش با نظام آموزشی فنلاند مشخص نیست. لذا در کنار تجربه جدیدی که از آموزش و پرورش فنلاند در این کتاب مطالعه کردم اما خط سیر منطقی و منظم در کتاب موجود نیست.
5
انگیزهبخش 🚀
گیرا 🧲
آموزنده 🦉
تاسف میخورم از اینکه در کشوری زندگی میکنم که با حجم بسیار زیاد منابع طبیعی و مالی دنیا انقدر از استانداردها ی روز دنیا دور هستیم.