درباره اختلالات شناختی رفتاری شایع در دانش آموزان و روش های درمان
دیدگاه مولف در مورد اختلالات رفتاری دانشآموزان در طول سالهای تجربه هایم در کلاس درس به مواردی مختلف از اختلالات دانشآموزان برخورد نمودهام ولی هیچوقت از کنار آنها بیتفاوت نگذشته و علاقه به شغل خود و در نتیجه به دانشآموزان باعث شده که با استفاده از علم و آگاهی و تجربهی خویش، راهحلی جهت این نابهنجاریها بیابم. هرسال حداقل یک دانشآموز دارای اختلال در کلاس هر معلم مینشیند. این کودک خود مقصر نیست و با نگاهش از ما یاری میخواهد. شناسایی چنین کودکی آسان بوده و حل مشکل او با صرف وقت، داشتن حوصله و علاقه میسر است. این دانشآموزان نیازی مبرم به درد دل و سخن گفتن دارند و وقتی با آنها صحبت میکنیم خود به خود به دلایل اختلال آنها پی میبریم. من وقتی با چنین دانشآموزی برخورد میکنم در صورتیکه چگونگی کمک به او را ندانم به مطالعهی کتابهای مختلف پرداخته و در اغلب مواقع موفق به اصلاح اختلال وی میگردم و شادی این کار قبل از همه نصیب من میشود. ممکن است همکاران دیگر نیز علاقمند باشند که این کار را انجام دهند. بنابراین تجربیات خود را جهت شناسایی و اصلاح اختلالات دانشآموزان در اختیار آن عزیزان قرار میدهم. اختلالات کودکان را نمیتوان با ملامت، توهین، تمسخر، تحقیر، به رخ کشیدن، جریمه و... اصلاح کرد. بلکه برای اصلاح هر اختلالی راهحلی ساده وجود دارد و کافی است به آیندهی خود و بچهها و کشور علاقمند بود تا بزرگسالانی سالم، موفق، نرمال، با شخصیت و آیندهساز تحویل جامعه بدهیم. با آرزوی توفیق و سربلندی برای همکاران فرهنگی و اولیای گرامی و دانشآموزان عزیز.