کتاب ناخودآگاه سیاسی نشر نی

ناخودآگاه سیاسی

ناخودآگاه سیاسی را می‌توان مهم‌ترین اثر فردریک جیمسون نامید. وی در این کتاب بار دیگر به موضوع جدایی ادبیات از سیاست پرداخته و بار دیگر اذعان می‌کند ادبیات هرگز از سیاست جدا نمی‌شود. وی اعتقاد دارد تفسیرهای سیاسی همواره به عنوان روشی کمکی برای درک افراد از متون ادبی تاثیر دارد. این تاثیر باعث می‌شود تا در حین تفسیر متون ادبی همواره به دنبال تفسیری فلسفی نیز باشیم. در واقع ناخودآگاه سیاسی واژه‌ای برای بیان همین موضوع است. جیمسون با نوشتن این کتاب در زمینه علوم سیاسی، توانست اثری شاخص و تاثیرگذار به ادبیات جهان اضافه کند. هدف وی نگاهی نو به نقد کردن و ایجاد چشم اندازی جدید برای تفسیر موضوعات مختلف بوده است. کتاب پیش رو توسط شاپور بهیان ترجمه و توسط نشر نی روانه بازار شده است.

درباره نویسنده

فردریک جیمسون، نظریه‌پرداز و منتقد بزرگ انگلیسی است. او را بیشتر به دلیل تحلیل‌های مختلف در زمینه پست مدرنیته و سرمایه‌داری می‌شناسند. وی در سال ۱۹۳۴ در کلیولند اوهایو متولد شد و یکی از بزرگترین نظریه‌پردازان در زمینه مارکسیست است. او پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه هاورفورد برای سفر به اروپا رفت و در آنجا به تحصیل در مونیخ و برلین پرداخت ادامه مسیر تحصیلی وی به دانشگاه ییل آمریکا و یادگیر در محضر اریش اورباخ می‌رسد. جیمسون هم اکنون به عنوان استاد ادبیات تطبیقی در دانشگاه دوک مشغول به تدریس است. یکی دیگر ازمعروف‌ترین کتاب‌های وی را می‌توان نقشه‌نگاری شناختی در کتاب نظریه‌های زیبایی شناسی دانست.

چرا باید  کتاب ناخودآگاه سیاسی را بخوانیم؟

هدف از مطالعه علوم سیاسی کسب اطلاعات در زمینه‌های مختلف است که بر سطح زندگی هر فرد به عنوان یک شهروند تاثیر می‌گذارد. این اطلاعات شامل موضوعات مختلف مثل مدیریت، اقتصاد سیاسی و فلسفه سیاسی است. برخی کتاب‌ها هستند که در این زمینه با کیفیت بالاتری عمل می‌کنند. کتاب ناخودآگاه سیاسی یکی از آنها است. جیمسون در این کتاب به موضوعی مهم‌تر از اطلاعات عمومی پرداخته است. کتاب حال حاضر شش فصل دارد که نویسنده تلاش کرده با وحدت رویه و نگارش به انتقاد از نگرش مارکسیستی بپردازد. وی حتی پارا فراتر گذاشته و با بینش و تحلیل‌های عمیق اثری بی‌بدیل به وجود آورده است. جیمسون نقدی نیز به آشفته بازار انتقاد کرده و نتیجه‌گیری‌های معنادار نیز گرفته است. وی در این کتاب در واقع به نگرشی جدید با تکیه بر این فرض می‌پردازد که هر متنی هر چقدر هم که تازه باشد با تفسیری نسبت به نوشته‌های پیش از خود مورد بررسی قرار می‌گیرد.

در بخشی از کتاب ناخودآگاه سیاسی می‌خوانیم

در جایی دیگر نشان داده‌ام که این ایده ئولوژی‌های متن محور به چه شیوه‌هایی نوعی مترسک یا جدی غیر ذاتی را که به انحا مختلف متن خواندنی رئالیستی، ارجاعی خوانده می‌شود. علم می‌کنند تا، در مقابل، حدی ذاتی را که متن نوشتنی، مدرنیستی، گشوده نوشتار یا زایندگی متنی خوانده می‌شود. همچون گسستی قطعی از آن تعریف کنند. اما این حکم عالی کروچه را که تاریخ همان تاریخ معاصر است نباید اینگونه تعبیر کرد که تاریخ همان تاریخ معاصر ماست، در واقع مشکل زمانی آغاز می‌شود که گسست معرفت‌شناختی ما بنا به اغراض کنونی‌مان به نحوی در زمان جابه‌جا می‌شود که بالزاک هم چه بسا معرف بازنمایی‌گری ناآگاهانه شود، زمانی که می‌کوشیم هرچه متنی و مدرن است را از دل فلوبر بیرون بکشیم و باز به چیزی دیگر مبدل شود زمانی که، مثلا در مورد اس/زد بارت تصمیمی می‌گیریم آثارش را جوری بازنویسی کنیم که بدل به سولرس شود.

برای علاقمندان به کتاب ناخودآگاه سیاسی

اگر شما نیز از علاقمندان به کتاب ناخودآگاه سیاسی هستید، مطالعه کتاب‌های زیر را به شما توصیه می‌کنیم.

●     افشای واتیکان، پل ویلیامز

ویلیامز در این کتاب به روابط بین واتیکان و سایر گروه‌ها پرداخته است.

●     هنر جنگ، سان تزو

کتابی جذاب که استراتژی‌های مختلف برای موفقیت را به خواننده می‌آموزد.

●     بازی طولانی، راش دوشی

راش دوشی در این کتاب با نگاهی نقادانه به نظم احتمالی چین و مقابله آن با آمریکا می‌پردازد.