درباره فرهنگ لغات و واژه های ترکیبی دیوان ناصر خسرو
مقصود از «واژه های ترکیبی» - که در عنوانِ اصلی این فرهنگ به کار رفته- آن است که از بیش از یک تکواژ اعم از مشتق، مرکب، مشتق مرکب و عبارت های کنایی ساخته شده باشد.
شیوه تدوین این فرهنگ بدین صورت است که نخست مدخل(سرواژه)یا خود لغت یا واژه ترکیبی به شکل پررنگ تر از توضیحات درج شده و سپس تلفظ آن با آوانگاری نشان داده شده است. آنگاه معنای اصلی مدخل آمده و بعد از آن بلافاصله بیت مورد نظر درج شده است. دو مصراع بیت با نشانۀ ممیز(/)از یکدیگر جدا شده است. بعد از درج بیت، عدد سمت راستِ ممیز نشانگرِ شمارۀ قصیده و عدد سمت چپِ ممیز نشانگر شماره بیت همان قصیده بر مبنای دیوان مُصَحَّحِ مینوی- محقق(چاپ دانشگاه تهران) است. بعد از آن، اگر آن لغت با همان معنی در بیت های دیگری در دیوان به کار رفته آدرس آنها به همان شیوه و با افزودنِ نشانۀ (و نیز:) و شماره قصیده و بیت، نشان داده شده است.