«تمثیل یعنی درک نطق اشیاء. همۀ اشیاء ناطقاند. همهچیز، پیام دارد. اساس تمثیل این است که انسان نطق و پیام اشیاء را متوجه شود … زبان تمثیل، زبانی است گویا، شیوا و رسا. مثال، اگر مناسب باشد و با دقت و هوشیاری بکار گرفته شود، عمق مطلب را مجسم میکند، تاریکیهای آن را میزداید، تطبیق میدهد و نکات مبهم و دشوار آن را روشن و آسان میسازد و آنگاه، هرکسی نسبت به میزان مطالعات و آگاهیهایش و بهاندازۀ نیروی درک و اندیشهاش، از آن مثال اطلاعاتی به دست میآورد و از طریق همین اطلاعات، مطلب اصلی را نیز بهتر درک میکند … اگر مفاهیم دینی را با هنر تمثیل عرضه کنیم، اسلام با اقتدار بیشتری در عالم مطرح میشود و بیانات ائمه علیهمالسلام بهتر درک میشود»