نظریه سیستمها که مولود تفکر سیستمی و رویکرد سیستمی به مسائل و موضوعات گوناگون است، در جریان توسعه و تحول اندیشهها به تدریج شکل گرفته و روششناسی علوم مختلف را دستخوش دگرگونی کرده است. به زعم این رویکرد، رشتههای گوناگون علمی از روشها، واژهها و اصطلاحات یکدیگر بهره گرفتند. یکی از تبعات مهم این نوع تفکر و نگرش، اتخاذ رویکردی کلی نسبت به تمام علوم است.
رویکرد مورد نظر، برای نگریستن به موضوعات مختلف از منظری واحد، راه و روش خاصی را فراهم آورده است. مطالعه انواع و اقسام مختلف سیستمها در رشتههای گوناگون علمی، تغییرات مهمی در تفسیر واقعیت مورد بررسی آنها ایجاد کرده و شکلگیری روششناسی جدیدی را در آنها نوید بخشیده است. همین موضوع سبب به کارگیری و رواج طیف وسیعی از مفاهیم و اصطلاحات متداول در رشتههای دیگر و جهتدار شدن مطالعات به سمت ایدههای جدید و مطالعات میان رشتهای شده است.
یکی از تحولات عظیم این رویکرد، اندیشیدن به هر سیستم با نظر به کل آن و با پیچیدگی خاص آن است، زیرا دیگر، رویکرد تحلیلی به تنهایی نمیتوانست و نمیتواند در مورد سیستمهایی با روابط متقابل پیچیده به کار گرفته شود. شبیهسازی و پیدایش دانشهای جدید، مولود همین رویکرد است.