کتاب مقدمه ای بر استراتژی توسعه ی منطقه ای نشر نور علم

بخشی از مقدمه: بشر همواره به دنبال راه هایی برای افزایش رفاه، امنیت، برابری و توسعه ای هدفمند و همه جانبه بوده است. بدین منظور فرهیختگان و صاحب نظران هر یک از حوزه های علمی به دنبال یافتن راه هایی برای ارتقای جایگاه و منزلت انسان و پیشرفت و تکوین شیوه های بهره مندی وی از عالم طبیعی و مصنوع بوده اند. در این میان برنامه ریزی که امکان مواجهه با تغییر و تحولات آینده را تسهیل می کند از ابتدای زندگی بشر با وی همراه بوده است و در زمان حال افزوده شدن قید استراتژیک به مفهوم برنامه ریزی؛ فاکتورهای بسیار مطمئن و قوی تری چون توسعه ی خالقیت، یادگیری، ایجاد تغییرات ساختاری، انعطاف پذیری، تجزیه و تحلیل نقاط قوت و ضعف درونی و بیرونی و... را به شیوه های سنتی برنامه ریزی افزوده است. همزمان با بهبود در شیوه ها و روش های برنامه ریزی، متخصصان عرصه های زیستی بشر نیز فراز و فرود های بسیاری را در اولویت بخشی به سکونت گاه های بشری طی نموده اند. آن چه عیان است عدم درک صحیح ارتباط میان انواع سکونت گاه های زیستی در تجربیات پیشین می باشد تا جایی که نگاه های افراطی و جانبدارانه سبب توجه های کاذب و غیرواقعی به عرصه ای و ترد و عقب ماندگی عرصه های دیگر شده است؛ همچنان که در دوره ی حاضر اولویت با شکل قالب زیستن یعنی سکونت در شهرها قرار می گیرد. به عقیده ی برخی این امر یعنی سرریز منابع، امکانات و سرمایه گذاری مادی و فکری در شهرها و رها نمودن روستاها در فقر و تنگدستی بیش از پیش. در نگاهی دیگر روستاها مورد توجه وافری قرار می گیرند و نقش های جذاب و بحث برانگیزی به آنان واگذار می شود و شهرها مرکز تباهی و ازدحام و بی بند و باری و بیماری های مختلف معرفی می شوند. بدیهیست این جدل تا زمانی که حمایت از عرصه ای به قیمت نادیده گرفتن عرصه ای دیگر کنار گذاشته نشود، ادامه دارد و هیچ کدام منتفع نخواهند شد، مگر با تفکری که خواهان تعادل بخشی، سامان دهی، رشد و توسعه ی فضایی و اصلاح نابرابری ها بدون اولویت بخشی به سمت و سویی خاص باشد. سابقه ی توجه جدی به این نگاه همه جانبه نگر را می توان از زمان شکل گیری تفکرات مربوط به برنامه ریزی منطقه ای دانست. برنامه ریزی و توسعه ی منطقه ای در کلی ترین اهداف خود بر آنند تا تمامی مناطق و عرصه های زیستی را مورد توجه قرار دهد تا توسعه ای متوازن و فراگیر حاصل آید. توسعه ای که هدف غایی آن ادغام و درهم تنیدگی کارکردی و محتوایی عرصه های شهری و روستایی و تاثیر گذاری آن ها بر سطح ملی است.