کاهش درآمـدهای حاصـل از صـدور نفـت و نوسـانات شـدید آن، افـزایش جمعیـت کشـور، کاهش قدرت خرید درآمدهای نفتی و مهمتراز همه پایان ناپذیربودن منابع نفت مدت ها است کـه سیاست گذاران و برنامه ریزان کشور را به این بـاور رسـانده اسـت کـه توسـعه صـادرات غیرنفتـی و رهایی از اقتصاد تک محصولی نفت ضرورتی اجتناب ناپذیر است. ناکامی اغلب کشورهایی کـه از استراتژی جایگزینی واردات پیروی می کردند و این واقعیت که کشورهای تازه صنعتی شـده آسـیا عمدتاً از طریق اسـتراتژی توسـعه صـادرات و نفـوذ در بازارهـای جهـانی توانسـته انـد رشـد مـداوم اقتصادی خود را حفظ و تقویت نمایند نیز به نوبه خود در انتخاب استراتژی توسعه صادرات کشور مؤثربوده اند.