ژاک لکان اندیشمند معاصر فرانسوی از جمله مهمترین متفکران قرن بیستم به شمار میرود که توانسته با مفهومپردازیهای بدیعش بر غنای دانش روانکاوی بیافزاید. او که ادامه دهندۀ سنت فرویدیِ روانکاوی است و خود را کسی میداند که «فروید خوانده است» هیچگاه در این چارچوب محدود نمانده و توانسته افق گستردهتری پیش روی روانکاوی معاصر بگسترد. مفاهیمی چون مراحل سهگانۀ زندگی انسان، فالوس، جنسیابی، ژوییسانس و… از جمله ایدههایی است که سبب شده گسترۀ کاربرد نظریات وی از روانکاوی فراتر رفته و وارد حوزههایی چون فلسفه، معماری، ادبیات و سینما شود. الیزابت رایت از منظری پسافمینیستی به بررسی آرای لکان میپردازد و میکوشد با قرار دادن آثار او در بستری پستمدرن دیدگاههای مهم وی را شرح دهد.