چهار مقاله یا «مَجْمَعُ النَّوادر» از آثار منثورِ فارسی در قرنِ ششم، تالیفِ نظامیِ عروضی است. این کتاب شامل چهار مقاله در «دبیری و شعر و نجوم و طب» است. نثرِ آن در شمارِ نثرهایِ خوب و عالیِ متونِ کهنِ پارسی است. احوال بسیاری از شاعران نظیرِ فردوسی، خیام، رودکی، فرخی سیستانی، عنصری، امیر معزّی، مسعودِ سعدِ سلمان و ازرقیِ هروی نخستینبار در این کتاب آمده است. بخشِ نخست به شرح داستان دلانگیزِ درنگِ چهارسالهٔ امیرنصر سامانی در هرات و قصیدهٔ معروفِ «بویِ جویِ مولیان» رودکی اختصاص دارد. بخش دوم پیشگویی کردنِ ابوریحانِ بیرونی و خشمگینشدنِ سلطان محمود و سپس زندانی شدنِ ابوریحان است. بخش سوم شرحی شورانگیز و درخشان از ازدواجِ دختر حسنِ سهلِ سرخسی با مأمونِ خلیفه است بخش چهارم به آمدنِ فرخیِ سیستانی به چغانیان و سرودنِ قصیدهٔ معروفِ داغگاه اختصاص دارد.