«سواد دانشگاهی» مفهومی است با ماهیتی فرهنگی که در پاسخ به ضرورت پرداختن به مسئلۀ موفقیت در اجتماعات دانشگاهی، جامعهپذیری در فرهنگ دانشگاهی، دستیابی به قواعد گفتمان رشتهای و دانشگاهی، و کیفیت سوادآموزی در نظامهای آموزش عالی و چگونگی ارتقای آن بهویژه طی دو دهۀ گذشته بهطور فزایندهای مطرح شده و مورد توجه و مطالعۀ روزافزون محافل دانشگاهی جهان قرار گرفته است. همزمان، سواد دانشگاهی میتواند آشکارا بهمنزلۀ یک حوزۀ پژوهشی پویا با توجهات و گرایشهای معرفتشناختی و ایدئولوژیک قابلشناسایی مشخص شود. دراینزمینه، انجام طرحهای پژوهشی متنوعی تحت عناوین مرتبط با رویکرد نهادی نسبت به «سواد دانشگاهی» و نحوۀ اکتساب آن نیز افزایش یافته است. همچنین پژوهش دربارۀ برداشتها و شیوههای نگارش در آموزش عالی بهعنوان مطالعات موردی در دانشگاههای بینالمللی رایج شده است. بااینحال، این مفهوم تاکنون در نظام آموزش عالی ایران مورد توجه قرار نگرفته و پژوهشی جامع یا مستقل درخصوص آن انجام نشده است. ازآنجاکه امروزه برخورداری از سواد دانشگاهی، شرط اصلی در موفقیت دانشگاهی در بسیاری از نظامهای آموزش عالی بینالمللی محسوب میشود، اهمیت و ضرورت پرداختن به این موضوع بهطور بنیادی و همچنین درنتیجۀ آن کسب نظرات، تفاسیر و آگاهی از عملکرد استادان و اعضای هیئتعلمی دانشکدهها از منظر پژوهش آموزشی و نیز دانشجویان از منظر یادگیری محرز است.
باید اذعان داشت که اختلاف زیادی در مجموعۀ موجود از پژوهشها در این زمینۀ بسیار خاص وجود دارد. درعینحال، هیچگونه سابقهای از هر نوع مطالعۀ مشابهی که دربردارندۀ مفهوم سواد دانشگاهی در ایران باشد موجود نیست و تاکنون پژوهشی بهمنظور کشف تجربههای خاصی که هر دو گروه استادان و دانشجویان را قادر به مشارکت موفقیتآمیز در جامعۀ دانشگاهی خواهد نمود، در کشور ما به عمل نیامده است؛ لذا، کار ما در این مطالعه، آغازگر این مجموعه از فعالیت علمی و پژوهشی در کشور خواهد بود.