کتاب اتنوموزیکولوژی نشر نی

اتنوموزیکولوژی عبارت است از مطالعۀ موسیقی که مردم می‌سازند و باورهایی که در مورد آن دارند. اتنوموزیکولوژی مشتمل است بر مطالعۀ موسیقی محلی، موسیقی هنری شرق و موسیقی معاصر در سنت شفاهی و همچنین مسائل مفهومی مانند ریشه‌های موسیقی، تغییر موسیقی، موسیقی به‌عنوان نماد، موسیقی جهانی، کارکرد موسیقی در جامعه، مقایسۀ نظام و اساس بیولوژیکی موسیقی و رقص. موسیقی هنری غرب خارج از حوزۀ اتنوموزیکولوژی نیست، اگرچه کار در آن حوزه بیشتر توسط پژوهشگران موسیقی‌شناسی صورت گرفته و اتنوموزیکولوژیست‌ها در این حوزه، مطالعات بسیار کمی انجام داده‌اند. به‌طورکلی، موسیقی در سنت‌های شفاهی و مطالعۀ نظام‌های موسیقی مربوط به آنها بیش از سایر موضوعات توجه اتنوموزیکولوژیست‌ها را به خود جلب کرده است. اتنوموزیکولوژیست‌ها به‌صورت سنتی معمولاً فرهنگ‌های غیرخودی را برای مطالعه انتخاب میکنند و همین باعث تفاوت بنیادی اتنوموزیکولوژی با سایر انواع موسیقیشناسیها شده است. بر این مبنا، بیشتر دستاندرکاران این رشته، آن را «مطالعۀ موسیقی به‌عنوان فرهنگ»، «مطالعۀ تطبیقی فرهنگ‌های موسیقایی» و «تأویل رفتار موسیقایی انسانی» می‌دانند (Myers, 1992: 3). این‌که در یک کتابی که قصد دارد بنیان‌های مطالعاتی اتنوموزیکولوژی را معرفی و مورد بررسی قرار دهد چه موضوعاتی باید گنجانده شود، خود اولین و مهم‌ترین چالش پیش‌روی این مجموعه بوده است. اولین چیزی که به نظر می‌رسد آن است که در این کتاب به «تعاریف» و «مفاهیم» مربوط به اتنوموزیکولوژی پرداخته شود. اما این موضوع قادر نخواهد بود تا نیاز علاقه‌مندانی که درصدد استفاده از این کتاب به‌عنوان منبعی که عملاً آن‌ها را در مسیر مطالعات اتنوموزیکولوژی یاری‌رسان باشد برطرف کند. موضوع دیگری که می‌تواند اساس کار قرار گیرد مرور تاریخی و سیر تطور اتنوموزیکولوژی است. اما این موضوع هم اگرچه مانند طرح تعاریف و مفاهیم ضروری است اما کافی نیست.