در آموزش ردیف موسیقی ایرانی، تکیه ی دکتر صفوت بیشتر بر ردیف صبا بود و عقیده داشت که این ردیف توأم با اشعار عرفانی زیبا و آموزنده است و تمرین آن شاگرد را برای یادگیری مرحله ی (جواب آواز) زودتر آماده می کند. قطعاتی را هم که در ردیف صبا موجود نبود از روایت های استادان دیگر مانند معروفی، حاج آقا محمد، قهرمانی، منتظم الحکما و... تأمین میکرد. قطعات ضربی، در سیستم آموزشی دکتر صفوت، در مرتبه ی دوم اهمیت قرار داشت. بیش ترین تأکیدایش ان در آموزش، کمک به درک شاگرد از فلسفه ی موسیقی ایرانی بود. در این شیوه، آنچه بیشتر مورد نظر استاد بود، طرز بیان و روح قطعه بود که در قالب ترتیب یا جمله بندی، خلوص مضراب ها، دقت در تزئینات، نحوه ی آکسان ها، سکوت ها و حال موسیقی جلوه می کرد.