امام مهدی، صاحب الزّمان (ع) دوازدهمین امام ما شیعیان است. پدر بزرگوارش امام حسن عسکری(ع) و مادرش نرجس خاتون بود. پیامبر بارها به یاران خود فرموده بود که نُهمین امام از نسل پسرم حسین، مهدی موعود است. مهدی کسی است که با ظهورش جهان را پر از عدل و داد میکند. جهانی که پر از ظلم و ستم شده است. برای همین خلیفههای عبّاسی و دشمنهای اسلام نمیخواستند، حضرت مهدی (ع) به دنیا بیاید و بزرگ شود. آنها تصمیم گرفته بودند، امام مهدی (ع) را در همان زمان تولّد بکشند و او را از بین ببرند، تا به این وسیله کسی نباشد که بخواهد ظهور کند و عدل و داد بر پا سازد.
آنها نمیدانستند که اگر خدا بخواهد کاری بکند، کسی نمیتواند جلوی آن را بگیرد. بدون اینکه خلیفه و مأمورانش متوجّه شوند، حضرت مهدی (ع) به دنیا آمد. آن روز ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری بود.
-قسمتی از تمتن کتاب-