کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست نشر میلکان

کمیل امینی

۱۴۰۴-۰۱-۱۶

4

همونطور که از اسم کتاب مشخصه، موضوع کتاب در مورد درد و رنج هست، اینکه درد و رنجی وجود داره که بهتر نمیشه، فراموش نمیشه و تا آخر عمرمون همراه ما هست، راهی جز پذیرش این فقدان و زندگی کردن با وجود این فقدان نیست. بر همین اساس درد و رنج یک مشکل نیستند که حل بشن، بلکه یک تجربه ای هستند که باید به رسمیت شناخته بشن و مورد حمایت قرار بگیرند. نویسنده درمورد سوگ، سوگوار و اطرافیان سوگوار صحبت میکنه، تقریبا در اکثر بخش های این کتاب از فرهنگ غلطی صحبت میکنه که با نیت حمایت از سوگوار به وجود اومده اما نتیجه عکس داره. مثلا جملاتی که معمولا به سوگواران میگیم، در جهت تحقیر رنج سوگواره. این جملات برخاسته از این باور هست که سوگ یک مشکل و ناهنجاری هست که هر چه زودتر باید تموم بشه. جملاتی مثل: همه چیز درست میشه، تو خیلی قوی هستی، این فقدان باعث رشد تو میشه، هر چیزی حکمتی داره، اون الان توی بهشته و جای بهتری هست و ... معنای ضمنی که در این جملات وجود داره اینه که «پس این احساسو نداشته باش». همه چیز درست میشه «پس این احساسو نداشته باش»، هر چیزی حکمتی داره «پس این احساسو نداشته باش.»، این فقدان باعث رشد تو میشه «پس این احساسو نداشته باش.». واقعیت اینه که سوگوار در شرایط خیلی بدی هست و حالش خیلی بده، ما نمیتونیم بهش بگیم اون احساسو داشته باش این احساسو نداشته باش، ناراحت نباش، غمگین نباش. مگه میشه اصلا؟ عزیزش رو از دست داده و باید غمگین باشه. سوگوار به راه حل نیاز نداره، فقط نیاز داره که رنجی که داره میکشه رو یکی بپذیره. در واقع میخواد پذیرفته شه. یکی از راه های پذیرفته شدن اینه که شرایط رو همونطور که هست ببینیم و تغییرش ندیم. اتفاق بدی افتاده، خیلی بد و تو داری واکنش نشون میدی و این کاملا طبیعیه. این یک نمونه از برخورد درسته که کاملا رنج طرف رو به رسمیت میشناسی و الکی نمیگی اینم میگذره از اینم درس میگیری و ... شاید اینها واقعا اتفاق بیفته ولی الان زمان مناسبی نیست، الان فقط باید رنج رو همونطور که هست دید و پذیرفت. رنج نیاز به دیدن و شنیده شدن داره و متاسفانه همیشه در حال سرکوب رنج هستیم و هیچ فضایی برای ابراز نمیدیم. هدف، زندگی کردن همراه با سوگه. اونی که رفته دیگه رفته و برنمیگرده. ما بعد از فقدان تغییر کردیم. ما دیگه مثل قبل نیستیم چون شرایط هم دیگه مثل قبل نیست. جنگیدن و انکار کردن این واقعیات، شکست و نابودی رو به ارمغان میاره. با گفتن حقیقت فقدان به همدیگه، میتونیم در کنار هم شاهد رنجمون باشیم. ما انسانها به هم نیاز داریم و رنجمون هم به دیده شدن نیاز داره، پس بیاید در کنار هم به رنجمون بنگریم. نکات بسیار زیادی از این کتاب یاد گرفتم که سعی کردم خلاصش رو بنویسم. این کتاب دارای نقاط ضعف هم هست مثلا نویسنده در چندین جا دچار تناقض شده. مثلا در یک جا میگفت ما باید در برابر داستان هایی که پایانی خوش دارند عصیان کنیم و داستان هایی بنویسیم که پایانی خوش ندارن. چرا که واقعیت زندگی بر اساس احساسات ما پیش نمیره و پایان هایی وجود دارند که اصلا خوش نیستند. اما در بخش دیگه ای از کتاب میگه در برابر اضطراب و افکار منفی به چیزهایی که خوبه فکر کنید!. خوشبینی درست مثل بدبینی مخربه چرا که از واقعیت به دوره. همچنین از اول تا آخر کتاب مطالبی درمورد عشق میگفت که من اصلا نفهمیدم. مثلا میگفت سوگ امتداد طبیعی عشق است. انتظار داشتم تا اخر کتاب منظورش رو بفهمم ولی حقیقتا بعد از پایان این کتاب هم هنوز نفهمیدم منظورش از عشق چیه. در آخر باید بگم که کتاب خوبی بود و خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم. (با فرضِ داشتن تفکرنقادانه و هر حرفی رو بی چون و چرا قبول نکردن) باشد که با خود و احساساتمون مهربان تر باشیم.

من نسخهٔ فیزیکی را خوندم. نمی‌دونم ایراد از نویسنده‌ست یا ترجمه، ولی کتاب انسجام و پلن نداره. یعنی نویسنده مسئله را مطرح کرده ولی در کل کتاب داره خاطره‌های جسته گریخته میگه و هیچ راهکار یا دست‌آویزی برای خواننده نداره. حتی پارگراف‌ها به هم مرتبط نیستن و در پایان هر فصل نمی‌فهمی که خب حالا چه کنم؟ چی شد اصلا؟ اگه بخوام کل کتاب را خلاصه کنم میشه «عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست»! از خوندن ۲۳۰ صفحه هیچ چیزی بیشتر عایدم نشد.

با مطالعه نمونه کتاب به این نتیجه رسیدم که نیاز دارم کتاب را بخوانم نه صرفا فقط بخاطر خودم بلکه اگر با فرد سوگواری مواجه شدم بفهمم باید چطور رفتار کنم ،چی بگم و انتظارش از من چیست؟...به این درک برسم که اگر نمیتوانم مرهمی باشم لااقل ناخواسته نمک روی زخمش نباشم.

کار سختیه که بخوای مطلبی که تو ۵۰ صفحه جمع میشه رو توی ۳۰۰ صفحه طول بدی 😅 کتاب خوبی بود و مطالب اموزنده‌ای داشت. اشنایی با دنیای مشکلات و ناراحتی‌ها هم ناراحت کننده است و هم ناشناخته، اما تقریبا خوب تونست اینکارو انجام بده. و فقط برای سوگ از دست دادن نیست، این کتاب برای همه نوع ناراحتی کارامد و مفیده. تنها اشکالش تکرار زیاد و مطالب گاها متناقض بود، ولی با خوندنش، خواننده چیزی رو که میخواد بدست میاره‌ و میفهمه.

من این کتاب را به صورت فیزیکی خریدم، خیلی فوق العاده است، کمک می‌کنه لحظاتی که حالتون بخاطر از دست دادن عزیزان تون بخاطر مرگ خوب نیست، چطور با فرصت دادن و قبول کردن اینکه این حال و حس بد، طبیعیه حس بهتری نسبت به خودتون داشته باشید و البته یاد میده در مقابل سوگ بقیه باید چطور رفتار کرد تا با رفتار اشتباه مون به اون افراد حس بدی القا نکنیم.

خوب این چه کامنتیه آخه؟ کاش اصلا هیچ چی نمیگفتین! یا یکم تلاش میکردین واضح تر بگین نظرتون مثبت بود یا منفی! کامنت برا کمک و راهنمایی به بقیه ست دیگه!

توصیه میکنم حتما قبل یا بعد از خواندن این کتاب، تکه هایی از یک کل منسجم رو بخونید. خود کتاب بیش از صرفا یک جمله "عیبی ندارد اگر حالت خوب نیست" هست. در فصل های مختلف سعی شده راهکار هایی برای دوام آوردن شما ارائه بشه. اگر خودتون در معرض فقدان هستید یا با این افراد در ارتباط هستید؛ این کتاب در کنار اثر پونه مقیمی خوبه.

کتاب در مورد سوگ از دست دادن (مرگ) هست نه هر از دست دادنی مثل جدایی و اینکه نویسنده مدام از حال عمومی افراد سوگوار و اطرافیان حرف میزنه خوب همه این رو میدونن راهکارت چی هست به نظرم ارزش نداره وقت بزارید چون تهش چیزی بهتون اضافه نمیشه

من این کتاب را بصورت صوتی گوش کرده بودم و لذت برده ام. متوجه شدم رهنمودهایی که در این وضعیت میدهیم یا می پذیریم، اغلب اشتباه بوده، دوست دارم کتاب را خریده و بخوانم

موضوع کتاب عالیه ولی انگار مترجم یک سری کلمات رو از تو هوا پرت کرده .... کلا ترجمه خوبی نداره جملات پشت سر هم با هم ارتباطی ندارند با این مترجم توصیه نمی کنم