آرنولد شونبرگ، که بهعنوان یکی از بزرگترین آهنگسازان مدرن شناخته شده و بههمراه ایگور استراوینسکی، یکی از دو شخصیت تأثیرگذار موسیقی معاصر از زمان دبوسی محسوب میشود، تا پایان عمر به برانگیختن عداوت بینظیری علیه خود در تاریخ موسیقی ادامه داد.
پاسخ به این پرسش که چرا این اتفاق افتاد، یکی از موضوعاتی است که این کتاب، که مطالعۀ پیدایش و پیشرفت موسیقی تجربی تندروانۀ شونبرگ را دربرمیگیرد، به آن میپردازد.
چارلز روزن، با آمیختن تحلیل و بررسی تاریخی و موسیقایی، و تجربۀ خویش بهعنوان موسیقیدانی حرفهای، «نابودی تونالیته» و آثار تصنیفشدۀ عظیم در سالهای ۱۹۰۸ – ۱۹۱۳ را در بسترِ اکسپرسیونیستی آنها قرار داده و سپس نشان میدهد که شونبرگ چگونه پس از ناامیدی جنگ جهانی اول و کشف تکنیک دوازده نتی، در پیِ احیای فرمهای کلاسیک از درون تونالیته بود.
موسیقی شونبرگ در میان اکسپرسیوترین آثاری قرار میگیرد که تا بهحال ساخته شده است. چارلز روزن این دستاورد را به مثابه خلق دوبارۀ زبان سنتی موسیقی بررسی میکند.