تاریخ در هر علم جای و جایگاه مهمی دارد و بخشی مهم در ساختار و هویت و شناخت مقدمات و ریشهها و سیر پیشرفت آن علم است. علم طب و پزشکی نیز با توجه به قدمت و ریشههای دور آن در تاریخ بشر سابقهای دیرینه و تاریخچهای کهن دارد. دندانپزشکی هم بهعنوان بخشی از علم پزشکی عمری به قدمت وجود و حضور بشر دارد؛ چرا که انسانها همواره به درد دندان گرفتار و در پی علاج و چاره آن بودهاند. در کهنترین آثار و نشانها و مکتوبات بشر رد پاهایی از تاریخ دندانپزشکی یافت میشود؛ چه در تاریخ ایران و چه در تاریخ جهان در گذشتهای دورتر نیز نشانههایی از مساله دندان و دندانپزشکی میبینیم.
دندانپزشکی به شکل امروزی آن علمی جدید و نوین است و شاید ریشههای دندانپزشکی مدرن را نتوان دورتر از دورانی در حدود دویست سال پیش یافت. با این حال چه در ممالک دیگر و چه در طب ایرانی و سنتی همواره به مقوله دهان و دندان توجه شده است.
از دیرباز مداخلات و درمانهای دندانپزشکی بهطور سنتی وجود داشته است و چنانکه در حافظه عمومی و تاریخی مردم ثبت است همواره دلاکها و سلمانیها و بعضی طبیبان سنتی و تجربی به وسایلی دست به درمان دندان و لثه و کشیدن دندان میزدهاند و انواع درمانهای دارویی برای تسکین درد دندان و بهبود مشکلات لثه و... بر مبنای کتب قدیمه طب سنتی و یا آموزههای تجربی وجود داشته است.