اختلال اُتیسم شرایطی است که پیشرفت طبیعی مغز در تعاملات و روابط اجتماعی را مختل میکند. اولین علائم اُتیسم شامل تاخیرات تکاملی است که قبل از سه سالگی نمایان میشود. اُتیسم بهعنوان یک طیف اختلال توضیح داده میشود. معنی آن این است که علائم و خصوصیات اُتیسم میتواند به شکلهای مختلفی نمایان شود و طیفی است از ضعیف تا شدید.
همهی کودکانِ با اختلال طیف اُتیسم، متفاوت هستند. همانطور که سایمون نشان داد برخی از صفات رفتاری افرادِ با اختلالِ طیف اُتیسم، مشترکند. بعضی از علائم اُتیسم ممکن است شامل این موارد باشد: دست زدن، تکان دادن انگشتان، چرخیدن، تکرار حرف و کلام دیگران، قرار دادن دستها روی گوشها، اجتناب از تماس چشمی، نوکپنجه راه رفتن، گاز گرفتن یا جویدن لباسها و اسباببازیها.
زمانی که فردی با اختلال طیف اُتیسم وارد مدرسهای میشود، بسیاری از کودکان برای درک کردن و تعامل با دانشآموزی که با آنها متفاوت است، مشکل پیدا میکنند. این داستان کودکان را تشویق میکند که در مواجهه با تفاوتهایی که در کودکان اُتیسم وجود دارد، با ذکاوت و صبوری برخورد کنند و قدردان شرایط مثبتی باشند که کودک اُتیسم در گروهشان ایجاد کرده است.