کتاب پرخوری روانی نشر گیوا

همانند بیماری بی‌اشتهایی عصبی شواهدی نیز از آمادگی ژنتیکی برای مبتلا شدن به بیماری پرخوری عصبی وجود دارد. شواهدی از ارتباط میان آسیب ‌پذیری در برابر پرخوری عصبی و کروموزوم شماره ده وجود دارد (باماک و همکاران، ۲۰۰۳). سطح غیرطبیعی بعضی از هورمون‌ها به ‌ویژه سروتونین در چرخه‌های پر خوری و پاکسازی بیماری پرخوری‌ روانی نقش ایفا می‌کند. سروتونین هورمونی است که در اشتها و به‌ خصوص احساس سیری نقش دارد و در درمان پرخوری به کار می‌رود. در واقع، عمل پرخوری در بیماری پرخوری عصبی پاسخی به میزان پایین سروتونین در مغز است. از آن جا که داروهای ضدافسردگی اغلب برای بیماران مبتلا به پرخوری عصبی مفید می‌باشد، به نظرمی‌رسد که نوراپی‌نفرین که در درمان افسردگی نقش دارد برای مبتلایان به پرخوری عصبی مفید باشد (رضاعی، ۱۳۸۹).